ฉันเคยสงสัยมานานแล้วว่า คนเราจะสามารถรักคนที่ไม่เคยแม้จะเห็นหน้า ไม่เคยแม้จะได้ยินเสียงกันได้หรือไม่ แล้วเราจะจินตนาการใบหน้าของเค้าคนนั้นได้อย่างไรกัน จนมาถึงวันนี้ฉันได้เรียนรู้แล้วว่า ฉันสามารถรักคนที่ไม่เคยพบหน้ากันเลยสักครั้งจนหมดหัวใจ เธอคนนั้นที่อยู่ไกลออกไปถึง 200 กว่าปี เธอคนนั้นที่เส้นเวลาไม่มีทางที่จะมาบรรจบกันได้ อดีตและปัจจุบันที่สวนทางกันดั่งเส้นขนาน ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน...แม่พลอย
"คล้ายดั่งภาพความฝันอันเหลือเชื่อ"
เกิดเป็นเยื่อใยรักปักใจฉัน
ล้านคำหวานเรียงร้อยถ้อยรำพัน
ขีดเขียนมันเป็นลายลักษณ์ "อักษรา"
วาดจันทร์
วาดจันทร์ สาวสวยข้าราชการกระทรวงการต่างประเทศ สืบเชื้อสายมาจากตระกูลขุนนางเก่าแก่ เธอได้รับมรดกเป็นบ้านทรงไทยโบราณหลังใหญ่ ในจังหวัดอยุธยา จากย่าของเธอที่ถึงแก่กรรมลง หลังจากแยกทางกับแฟนหนุ่มเธอได้เดินทางกลับไปพักผ่อนที่บ้านทรงไทยหลังนั้น ความบังเอิญทำให้เธอได้พบสมุดบันทึกเล่มเก่าอายุนับร้อยปีในกำปั่นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องเก็บของ ที่น่าแปลกก็คือ สมุดเล่มนั้นมีข้อความเขียนทิ้งเอาไว้ว่า
"รอคอยผู้เป็นเจ้าของ..แม่วาดจันทร์ "
โดยที่วาดจันทร์ไม่คาดคิดมาก่อนว่าสมุดเก่า ๆ เล่มนี้จะเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
พลอยพรรณ
พลอยพรรณ หญิงสาวบุตรีพระยาไกรศรี ในสมัยสมเด็จพระเจ้าเอกทัศ แห่งกรุงศรีอยุธยา เธอเป็นแม่หญิงที่เพียบพร้อมไปด้วยทรัพย์สมบัติและชาติตระกูล พลอยพรรณได้รับสมุดบันทึกเล่มหนึ่งมาจากบาทหลวงชาวฝรั่งเศส โดยที่เธอเองไม่คาดคิดเช่นกันว่า สมุดบันทึกเล่มนี้จะนำพาให้เธอมาพบกับใครบางคนที่เป็นผู้กุมหัวใจของเธอทั้งใจ
Guest
