---------------------------------------
ความจริงที่ไม่อาจเผย...
---------------------------------------
[ Intro ]
ผมเป็นใคร...ชื่ออะไร? อยู่ที่ไหน?...ผมตื่นขึ้นมาในห้องหนึ่งห้องที่อาจเรียกว่าเป็นห้องที่สวยเลยทีเดียว...ผมมองไปรอบๆแล้วก็ไปเจอดวงสาสีแดงอำพันคล้ายไวน์ ดวงตาคู่นั้น..เหมือนมันกำลังสะกดผมไว้ให้อยู่กับที่...
"สะ..หวัดดี"ผมกล่าวทักทายผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาขมเข้มอย่างสุภาพ ก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ
"หึ"เสียงหึในลำคอของเขาทำผมไม่เข้าใจในแววตาที่เรียบนิ่งและดูไร้อารมณ์เช่นนั้น..
"นายควรจะจำเอาไว้ว่า...ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป...ฉันคือเจ้าของชีวิตของนายซังทอล"ผม...มีชื่อว่าซังทอลสินะ ผมมองผูัชายตรงหน้าด้วยสายตามึนงงแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน...ดวงตาคู่นั้นมันสั่นเทาอย่างบอกไม่ถูก ทำผมสงสัยในแววตาคู่นั้น...ผมลอบมองคนตรงหน้าอย่างเปิดเผย...ดูเหมือนเขาจะไม่ชอบ
"ฉันมีชื่อว่าฮัลวอน"ถ้ามองจากลักษณะภายนอกแล้วนั้น...คุณฮัลวอนดูเป็นคนที่มีเงินเอามากๆมันคงจะไม่แปลกถ้าผมเรียกเค้าว่า...คุณฮัลวอน
"ครับ"ผมเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าคุณฮัลวอนด้วยคำถามมากมายที่มีมาก
"ฉันรู้ว่านายมีคำถามเยอะ...แต่นายรู้ไว้แค่ว่า...นายเป็นคนของฉัน อย่าคิดจะไปจากฉัน"ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะยิ้มออกมา
"ผมจะไม่ถามอะไรเลยสักอย่าง...ถ้าคุณไม่ต้องการ"ผมพูดแค่นั้นก่อนจะนอนลงกับเตียงเพื่อพักฟื้น...
ถ้าตอนนั้นผมรู้ว่าผมจะต้องมา...เป็นแบบนี้ ผมจะรีบไปจากเขา...ก่อนที่ผมจะต้องเสียใจไปมากกว่านี้
----------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ไรท์มาเปิดนิยายใหม่(อีกแล้ว)
เรื่องนี้พระเอกเย็นชามาก นายเอกก็เจ็บมาก
แต่...ถ้าได้รู้ถึงความหลังของน้องซังทอลก็จะร้องไห้ตามเลยจริงๆ
ไรท์เอง...พอคิดพล้อตได้ทำใจตั้งนาน...เรื่องนี้นายเอกเราน่าสงสารจริงๆ
พระเอกไม่ได้ปากแข็ง...แต่...ฯลฯ
ไปติดตามเอาเองนะคะ
----------------------------------------------------------------
Guest
