“ถ้าเธอไม่อยากเข้าคุก หน้าที่ของเธอต่อจากนี้ไปก็คืออยู่ที่นี่
เป็นนางบำเรอให้ฉันจนกว่าฉันจะควานหาตัวพี่ชายเธอได้”
นิโคลัส เลมไทม์
“คนบ้า! จะกี่จูบก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ
ยังไงคุณก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันอยู่ดี
ฉันไม่ชอบผู้ชายแบบนี้”
มัลลิกา (จัสมิน)
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความฟินของไรเตอร์
ไม่เน้นดราม่า ไม่เน้นสาระ
(แล้วเน้นอะไรหว่า -_-'')
เอาเป็นว่าเรื่องนี้เน้นแต่ความฟิน หวานๆ หวามๆ
อ่านได้เพลินๆ ฟินๆ เพราะพระเอกในเรื่องนี้
.
.
หล่อ ฟิน แน่นอนจ้า
“ฉันพาเธอกลับบ้านดีกว่า”
“ไม่เอา...” คนตัวเล็กส่ายหน้า พร้อมกับเบียดกายชิดอยู่กับแผงอกกำยำหนั่นแน่น สติของมัลลิกายามนี้แทบไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป ยามนี้หญิงสาวรู้แต่เพียงว่าผู้ชายตัวโตผิวเย็นคนนี้กำลังช่วยให้เธอค่อยคลายความทรมานที่สั่งสมมาได้
“จัสมินอย่าทำแบบนี้” ชายหนุ่มครางออกมา
สัมผัสนุ่มๆ เบียดกระแซะอยู่กับอกเขา ทำเอาเขาชักเริ่มไม่อยากปล่อยเธอลง บัดนี้นิโคลัสรู้แล้วว่าคนตัวเล็กในอ้อมแขนของเขาโดนวางยาอะไร
“ร้อน ทรมานจัง...” เสียงเล็กๆ พึมพำอยู่กับอกเขา ยิ่งจุดเพลิงปรารถนาขึ้นในหัวใจของชายหนุ่ม
“ฉันจะพาเธอไปส่งบ้านอยู่นี่ไง ปล่อยก่อน ไม่งั้นฉันจะขับรถไปส่งเธอได้ยังไง” นิโคลัสติงด้วยความอ่อนใจ
ความคิดของเขาแทบไม่ได้นึกถึงเรื่องพาเธอไปส่งบ้านเลยสักนิด ชายหนุ่มกำลังจินตนาการถึงภาพร่างเล็กแบบบางบนเตียงนอนหลังใหญ่ของตน ภาพหญิงสาวบิดกายอยู่ใต้ร่างเขา อ้อนวอน ขอให้เขาครอบครอง เป็นเจ้าของผุดขึ้นมาในมโนสำนึกอย่างไม่อาจห้ามปราม
แล้วดูเหมือนคนตัวเล็กยามนี้ก็ให้ความร่วมมือกับเขาเต็มที่เสียด้วย
“ไม่เอา ไม่กลับบ้าน นิคคะ ฉันเป็นอะไร ทำไมมันถึงได้ทรมานขนาดนี้”
ไม่ใช่แค่คำพูด แต่อาการเบียดทรวงอกเข้ามาเสียดสีกับเขานั้น ก็ทำเอาสติสัมปชัญญะของเขาใกล้จะขาดรอนลงทุกขณะ
“ไม่กลับบ้านแน่นะ” เสียงดุๆ แหบพร่ากระซิบถาม
“ไม่กลับ...” เสียงเล็กๆ ครางออกมาอย่างคนไม่รู้สตินัก
แอดไลน์แอดมาคุยกันได้
ว่างๆ มีแจกนิยายฟรีนะ
V
V
Guest
