ณ ผับแห่งหนึ่ง สุตาภัญถือกุหลาบช่อใหญ่กำลังจะแหวกกลุ่มวัยรุ่นเข้าไปดูธีรดนย์เพื่อนของเธอที่มา ออดิชั่นวงดนตรี แต่กลับถูกดันจนเซจะล้ม ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าไปรับเธอไว้ทัน ทั้งสองคนมองสบตากันนิ่งงัน
“ชนกชนม์…ถึงคิววงเราเล่นแล้ว”
เสียงเรียกของธีรดนย์ ทำให้ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ ยิ้มให้หญิงสาวในอ้อมแขน ก่อนจะเดินไปหาคนเรียกสุตาภัญมองเลยเขาไปแล้วยิ้มให้ธีรดนย์ซึ่งกำลังโบกมือทักทายให้ เธอโบกมือตอบ แล้วตะโกน
“ฉันเป็นกำลังใจให้นะ”
ชนกชนม์เข้าใจผิดคิดว่าสุตาภัญพูดด้วย จึงหันมาขอบคุณ เธอไม่ทันจะอธิบายอะไร ธีรดนย์ลากตัวเขาเข้า ไปด้านหลังเวทีเสียก่อน จังหวะนั้น ชนิกานต์เพื่อนรักของเธอตามมาสมทบ สุตาภัญจึงไม่ได้สนใจอะไรอีก ชวน เพื่อนรักไปเชียร์วงดนตรีของธีรดนย์ที่หน้าเวที…
ในเวลาเดียวกัน ขณะสุรเดชกำลังนั่งป้อกฤติยาอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวข้างถนนโดยที่เธอไม่ได้มีใจให้แม้แต่น้อย ชยางกูรกับพวกตามมาทวงหนี้ สุรเดชทำเหมือนจะยอมจ่ายเงินแต่โดยดี ชยางกูรหลงเชื่อไม่ทันระวังตัว
เขาคว้าเก้าอี้ฟาด แล้วผลักโต๊ะล้มใส่พวกสมุน ก่อนจะฉวยมือกฤติยาวิ่งหนี ชยางกูรกับพวกตั้งหลักได้วิ่งไล่
สุรเดชไม่อยากให้กฤติยาต้องเดือดร้อนไปด้วย ไล่ให้หนีไปก่อน แล้วตัวเองวิ่งล่อพวกชยางกูรไปอีกทางหนึ่ง แต่หนีไม่พ้นถูกรุมอัด กฤติยาแอบมองอยู่ด้วยความเป็นห่วง ต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง…
ขณะที่สุรเดชถูกยำสะบักสะบอม ชนกชนม์นักร้องนำของวงก็ร้องเพลงแรกจบท่ามกลางเสียงปรบมือชื่นชมของนักเที่ยว ชนิกานต์ดึงช่อดอกไม้ในมือสุตาภัญเอาไปให้ชนกชนม์เพื่อทอดสะพานให้ เขากลับคิดว่าสุตาภัญฝากมาจึงส่งยิ้มไปให้พร้อมกับค้อมหัวเป็นทำนองขอบคุณ หญิงสาวจำต้องยิ้มรับ ชนิกานต์ถึงกับหน้าเจื่อน ขณะที่ธีรดนย์ยิ้มสะใจที่เห็นเธอเสียหน้า ชนิกานต์เกลียดเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งชิงชังมากขึ้นอีก…
ระหว่างที่วงดนตรีของธีรดนย์กำลังจะเล่นเพลงสุดท้ายของการออดิชั่น กฤติยาวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอก ชนกชนม์ว่าพี่เดชกำลังแย่ เขารู้ว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับเพื่อนรัก หันไปบอกธีรดนย์ว่าขอตัวก่อน แล้ววิ่งลงจากเวทีทันที ครู่ต่อมา ชนกชนม์วิ่งตามกฤติยามาถึงจุดเกิดเหตุ เห็นสุรเดชกำลังถูกชยางกูรทำร้ายรีบเข้าไปขวาง
“พอได้แล้ว…ทำไมต้องทำกันขนาดนี้”
“ไม่มีอะไรเพื่อนรัก…เข้าใจผิดกันนิดนึง” สุรเดชที่เลือดอาบหน้า ฝืนยิ้มให้ชนกชนม์
“เข้าใจผิดหรือ…เมื่อวานมันแข่งรถแพ้ฉันแล้วเบี้ยวเดิมพัน ถ้ามันไม่จ่ายก็ต้องแลกด้วยชีวิต” ชยางกูรว่าแล้วชักมีดขึ้นมาจ่อคอสุรเดช ชนกชนม์อาสาจะใช้หนี้แทน ชยางกูรต้องการกลั่นแกล้งพี่ชายต่างบิดาจึงบอกปัดว่าไม่ต้องการเงินของเขา อยากได้สร้อยคอห้อยจี้ภาพ ชนกชนม์วัย 4 ขวบ ถ่ายกับพ่อและแม่ของเขาสมัยยังเป็นครอบครัวสุขสันต์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาแสนรักแสนหวงเส้นนั้นมากกว่า ชนกชนม์ปฏิเสธว่าให้ไม่ได้
“งั้นแข่งรถกับฉัน ถ้าแกชนะ ฉันปล่อยไอ้ขี้เรื้อนไป แต่ถ้าแพ้…สร้อยเส้นนี้เป็นของฉัน”
ชนกชนม์สงสารเพื่อนรักจำต้องรับคำท้า แต่มีข้อแม้ว่าถ้าตนชนะชยางกูรต้องเลิกแข่งรถ น้องชายตัวแสบยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตกปากรับคำ
Guest
