' คุณคงเคยได้ยินประโยคที่ว่า ทุกปัญหามีทางออก หรือ คนเรามีทางเลือกเสมอ ประโยคสวยหรูสำหรับพวกโลกสวยที่ไม่เคยออกนอกกะลามาเจอโลกจริงอันเลวร้าย กับพวกที่เกิดมาไม่เคยเจอทางตันอย่างแท้จริง คุณเป็นหนึ่งในคนพวกนั้นรึเปล่าล่ะ ถ้าคุณไม่ใช่คุณก็คงจะรู้สึกเหมือนฉันในตอนนี้ แต่หากคุณใช่ก็คงไม่เข้าความรู้สึกอึดอัด ท้อแท้ หมดหวัง ไร้เรี่ยวแรง ที่จะตายหนีไปก็ยังทำไม่ได้ ที่ทำได้คือหายใจทิ้งไปวันๆอย่างไร้ค่าจนกว่า'สิ่งนั้น' จะพอใจในหายนะที่คุณเจอ เบื่อหน่ายในตัวคุณ หรือ คุณต้องชินชาไปกับมัน... '
มาหยา ฤทัยรัตน์ (ญ่า)
สาวสวยผู้รักสงบซ้ำยังพูดน้อยดูเรียบร้อยมีระเบียบไร้อารมณ์ และเพื่อนน้อย แต่คำด่าของเธอก็ทำให้ใครหลายๆคนแทบอยากตัดลิ้นเธอทิ้งเพราะสะเทือนใจดำ
"คุณควรจะรู้ไว้นะคะว่าต้นไม้แถวนี้กำลังทำงานอย่างหนักเพื่อผลิตออกซิเจนมาให้คนอย่างคุณ"
รังสิมันต์ เวียงภพไพศาล (ซัน)
ชายหนุ่มผู้สุขุมแต่อารมณ์ร้าย เพราะเป็นนักธุรกิจการสังเกตคนจึงไม่ยากเย็นเกินกำลังทำให้เขาคาดเดาใจคนอื่นได้ราวอ่านใจ หากเพื่อสิ่งที่ต้องการต่อให้ต้องทำร้ายใครเขาก็จะทำเพื่อให้ได้มาครอง
"เธอควรจะดีใจนะที่ฉันหาข้อดีให้ของไร้ค่าอย่างเธอได้"
จากไรต์ถึงรี้ด
นิยายแนวทำร้ายจิตใจสะเทือนไตครั้งแรกของไรต์ ผิดพลาดประการใดติได้แต่อย่ารุนเเรง(ไรต์อ่อนแอกว่านิยายที่แต่ง)
ปล. 1 เม้น = 1กำลังใจ
☆ขอให้อ่านอย่างมีความสุข ☆
Guest
