ขอฝากนิยายสายดราม่าไว้อีกเรื่องนะคะ เป็นเรื่องที่เขียนจบนานมากก มีอีบุ๊คแล้วด้วย แต่ไรท์เพิ่งเอามาลง ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
เพี๊ยะ !! เสียงฝ่ามืออันบอบบางฟาดลงสุดแรงที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม
“ตบเลย ตบสิ เธอตบฉันก็จูบ ไม่ตบฉันก็จูบ เธอจูบฉันก็จูบ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ฉันก็จะจูบเธอ เข้าใจมั้ย ลูกปลา”
“คนบ้า ปล่อยฉันนะ คุณมันคนไม่มีหัวใจ ฉันเกลียดคุณ”
“แต่ฉันรักเธอ!! และหัวใจของฉันก็เป็นของเธอ ฉันจะมีหัวใจได้ยังไง ใครกันแน่ที่ไม่มีหัวใจ ฉันว่าเธอนะ” พูดจบเขาก็ไม่ทันให้เธอได้ซาบซึ้งใจกับคำสารภาพรักแบบดิบๆของเขา
ริมฝีปากสวยก็ถูกครอบครองอีกครั้งโดยที่เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อต้านหรือปฏิเสธได้เลย ยิ่งเธอดิ้นรนร่างกายของเธอก็ถูกเขากอดรัดแน่น แต่เธอจะยอมให้เขาทำตามอำเภอใจไม่ได้เด็ดขาดยังไงก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด
ชายหนุ่มค่อยๆ ถอนจูบออกช้าๆหลังจากที่ชื่นชมความหอมหวานจนสมใจ แต่เขาก็ไม่ได้ถอยห่างไปไหน ใบหน้าอันหล่อเหลายังคงคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ใบหน้าอันสวยหวานของเธอ ยิ่งเธอหวั่นกลัวเขาก็ยิ่งชอบใจรอยยิ้มร้ายกาจยิ่งปรากฏชัดขึ้น
“กลัวฉันมากใช่ไหม ลูกปลา” น้ำเสียงแผ่วเบาและเย็นชาเปล่งออกไปยิ่งทำให้เธอสะท้านหวั่นไหว เขาเป็นคนหรือเสือกันเนี่ย ทำไมน่ากลัวขนาดนี้ มาเฟียมาเก๊า กว่าเขาจะได้ฉายานี้มามันคงไม่ธรรมดาแน่สมฉายาจริงๆ
“มะ ไม่ ฉะ ฉัน มะ ไม่ กลัว กะ คุ คุณ”
“หึๆ งั้นจูบฉันสิ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป สิบนาที”
“สิบนาที !!” ให้ตายเธอคนอย่างเขานี่ช่างมากเล่ห์หลายเหลี่ยม ไม่มีอะไรที่เขาต้องการแล้วไม่ได้สินะ และตอนนี้เธอก็ไม่มีอะไรจะมาต่อรองได้ ร่างกายก็ถูกกักกันไว้ด้วยร่างสูงใหญ่ของเขา ชีวิตลูกปลาในขวดแก้วชัดๆ
“ทำไม ลูกหนี้มีสิทธิ์ต่อรองด้วยหรอ”
“คุณ !!” เธออยากจะต่อยเขาจริงๆ นัก ชอบย้ำจริงๆเลย กับคำๆนี้ หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อทั้งนั้น ทำไมต้องมาชดใช้แทนคนอื่นด้วยเนี่ย แต่ก็นะหนี้พ่อก็เหมือนหนี้ลูก เฮ่อ..
“ทำไม ไม่ทำหรอ ไม่ทำฉันปล้ำแล้วนะ”
“ทำๆ ทำก็ได้ เอาปากคุณมาสิ ฉันจะได้จูบให้”
“กลัวฉันปล้ำขนาดนั้นเลย” เขาไม่พูดเปล่ายังทำหน้ายียวนกวนใจเธอเหลือล้น จนอยากจะบ้าตายแล้วนะ เธอไม่ได้ชอบเขาหรอกนะ แต่ทำไม่ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจก็หวั่นไหว ยิ่งสายตาของเขายิ่งร้ายที่สุด มาเฟียใจร้ายไมเคิล หวาง เธอจะจำให้ฝังใจ
“ก็กลัวดิ คุณคงไม่ทำหรอกใช่ไหม คุณคงไม่ฝืนใจคนที่ไม่เต็มใจหรอกใช่ไหม ไมเคิล”
“อืม ไม่ต้องกังวล ฉันไม่เคยคิดจะปล้ำใครหรอก ยกเว้นเธอ”
“หา !!”
***********************
หง่อววววว แค่น้ำจิ้มก็ฟินขนาดนี้ ถ้าเนื้อเน้นๆ จะขนาดไหนนะ หุหุ อร๊ายย อยากมีแฟนเป็นมาเฟีย ใครอยากเป็นลูกปลายกมือขึ้น อิอิ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องต่อไปที่ของไรท์นะคะ หลังจากจบหัวใจนางมาร มาฟินกันต่อโน๊ะ
และจากที่ได้แต่งเรื่องหัวใจนางมารจบไป ไรท์ก็เริ่มรู้ตัวเองว่า คงเหมาะที่จะเขียนรักดราม่ามากกว่าแบบอื่นๆ เรื่องนี้จึงอยู่ในโหมดรักดราม่านะคะ มาติดตามกันซิว่าจะหนักหน่วง บีบเค้นหัวใจแค่ไหน หลากหลายอารมณ์แน่นอน ไรท์ยืนยัน นอนยัน ตีลังกายันก็ยังได้เลย มาติดตามให้กำลังใจไรท์เยอะๆน๊า รอๆๆๆ เร็วๆนี้แน่นอน
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นโดยความคิดและจินตนาการของนักเขียนล้วนๆค่ะ เหตุการณ์ สถานที่ประกอบฉากก็เช่นกัน เหมาะสำหรับบุคคลที่ต้องการความบันเทิงทางด้านจิตใจ สำหรับผู้ที่ต้องการเหตุผลและความจริงไรท์ขอแนะนำว่าอย่าอ่านค่ะ อิอิ เพราะเรื่องนี้สาระไม่มีหน้าตาดีไปวันๆค่ะ หุหุ
ฉบับอีบุ๊คมีให้ดาวน์โหลดใน MEB แล้วนะคะ
หยาดฝนกลางหัวใจ
ก.แก้ว ปลายฟ้า
www.mebmarket.com
“ลูกปลาจ๋า ป๋าพร้อมแล้วนะ อยู่ไหนเอ่ย มาให้จับกินซะดีๆ” แม้จะมองเห็นว่าเธอนั่งรออยู่ที่โซฟา แต่เขาก็ต้องส่งเสียงทักทายไปก่อน เพื่อให้เธอรู้ตัวไว้ ว่าถึงเวลาขึ้นเขียงแล้วนะอะไรประมาณนั้น“จ๋า.. (ลากเสียงยาวมาก)”“เฮ้ย! ลูกปลา ทำไม ตาเยิ้มแบบนี้หละ เป็นอะไร” นอกจากตาจะเยิ้มแล้วหน้าเธอก็ยังแดงเปล่งจนเขากังวลขึ้นมา“ป๋าจ๋า ดื่มไวน์มั้ยคะ แฮ่ๆ” ได้ที่แล้วจริงๆ “นี่ อย่าบอกนะว่าเธอดื่มไวน์นี่ เกือบหมดขวดเลยหรอ”“อืม แฮ่ๆ” “ยัยบ๊องเอ้ย แล้วนี่อย่าบอกนะว่ากลัวฉัน ฮ่าๆ แต่เธอก็เต็มใจใช่มั้ยหละ” เขาเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ ก่อนที่ร่างโอนเอนของเธอล้มลงนอน เพราะตอนนี้การทรงตัวของเธอไร้ประสิทธิภาพมาก โลกหมุนติ้วๆ“ใครกลัว ฉันไม่กลัวคุณอยู่แล้ว ฮ่าๆ นี่จะบอกให้นะ คุณหล่อขนาดนี้จะให้กลัวได้ไง ฉันชอบมากต่างหาก มีแฟนหล่อและแสนดีขนาดนี้ แต่ไวน์อร่อยดีนะ กินอีกหน่อยดีกว่า” “พอแล้ว ๆ เมาขนาดนี้ยังจะกินอีก เห็นทีวันนี้ฉันคงได้กอดเธอนอนเฉยๆแน่ เฮ่อ เซ็ง แต่ไม่เป็นไรฉันรอได้เสมอ ไปเถอะเราเข้านอนกัน” สุภาพบุรุษอีกแล้วสิน่า ก็เธอเป็นซะอย่างนี้จะทำอะไรตอนไม่รู้สติก็ดูใจร้ายไป เพราะยังไงเธอก็เป็นแฟนเขาแล้วมีเวลาที่เธอพร้อมอีกตั้งเยอะแยะไป “โอ้ย ๆ ร้อน ทำไมมันร้อนจัง ไม่ไหวแล้ว มันร้อนมากเลย”“เฮ้ยๆ จะทำอะไรลูกปลา อย่าถอดนะ เธอถอดเธอไม่รอดแน่จะบอกให้ ฉันไม่ใจดีแล้วนะ รู้ใช่มั้ยว่าฉันคือใคร” กำลังจะได้เป็นสุภาพบุรุษอยู่แท้ๆ เธอก็เกิดอารมณ์แปรปรวนขึ้นมาซะงั้น เล่นถอดออกทั้งเสื้อทั้งกางเกง เหลือเพียงชุดชั้นในสีชมพูล่อนจ่อน ล่อสายตาและอารมณ์ชายของเขาแบบนี้เห็นทีว่าเธอจะรอดยากแล้วแหละคราวนี้ เขาคงไม่ทนต่อไปแล้วแหละ
หยาดฝนกลางหัวใจ
ก.แก้ว ปลายฟ้า
www.mebmarket.com
“ลูกปลาจ๋า ป๋าพร้อมแล้วนะ อยู่ไหนเอ่ย มาให้จับกินซะดีๆ” แม้จะมองเห็นว่าเธอนั่งรออยู่ที่โซฟา แต่เขาก็ต้องส่งเสียงทักทายไปก่อน เพื่อให้เธอรู้ตัวไว้ ว่าถึงเวลาขึ้นเขียงแล้วนะอะไรประมาณนั้น“จ๋า.. (ลากเสียงยาวมาก)”“เฮ้ย! ลูกปลา ทำไม ตาเยิ้มแบบนี้หละ เป็นอะไร” นอกจากตาจะเยิ้มแล้วหน้าเธอก็ยังแดงเปล่งจนเขากังวลขึ้นมา“ป๋าจ๋า ดื่มไวน์มั้ยคะ แฮ่ๆ” ได้ที่แล้วจริงๆ “นี่ อย่าบอกนะว่าเธอดื่มไวน์นี่ เกือบหมดขวดเลยหรอ”“อืม แฮ่ๆ” “ยัยบ๊องเอ้ย แล้วนี่อย่าบอกนะว่ากลัวฉัน ฮ่าๆ แต่เธอก็เต็มใจใช่มั้ยหละ” เขาเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ ก่อนที่ร่างโอนเอนของเธอล้มลงนอน เพราะตอนนี้การทรงตัวของเธอไร้ประสิทธิภาพมาก โลกหมุนติ้วๆ“ใครกลัว ฉันไม่กลัวคุณอยู่แล้ว ฮ่าๆ นี่จะบอกให้นะ คุณหล่อขนาดนี้จะให้กลัวได้ไง ฉันชอบมากต่างหาก มีแฟนหล่อและแสนดีขนาดนี้ แต่ไวน์อร่อยดีนะ กินอีกหน่อยดีกว่า” “พอแล้ว ๆ เมาขนาดนี้ยังจะกินอีก เห็นทีวันนี้ฉันคงได้กอดเธอนอนเฉยๆแน่ เฮ่อ เซ็ง แต่ไม่เป็นไรฉันรอได้เสมอ ไปเถอะเราเข้านอนกัน” สุภาพบุรุษอีกแล้วสิน่า ก็เธอเป็นซะอย่างนี้จะทำอะไรตอนไม่รู้สติก็ดูใจร้ายไป เพราะยังไงเธอก็เป็นแฟนเขาแล้วมีเวลาที่เธอพร้อมอีกตั้งเยอะแยะไป “โอ้ย ๆ ร้อน ทำไมมันร้อนจัง ไม่ไหวแล้ว มันร้อนมากเลย”“เฮ้ยๆ จะทำอะไรลูกปลา อย่าถอดนะ เธอถอดเธอไม่รอดแน่จะบอกให้ ฉันไม่ใจดีแล้วนะ รู้ใช่มั้ยว่าฉันคือใคร” กำลังจะได้เป็นสุภาพบุรุษอยู่แท้ๆ เธอก็เกิดอารมณ์แปรปรวนขึ้นมาซะงั้น เล่นถอดออกทั้งเสื้อทั้งกางเกง เหลือเพียงชุดชั้นในสีชมพูล่อนจ่อน ล่อสายตาและอารมณ์ชายของเขาแบบนี้เห็นทีว่าเธอจะรอดยากแล้วแหละคราวนี้ เขาคงไม่ทนต่อไปแล้วแหละ
Guest
