คฤหาสน์หลังใหญ่ ตั้งอยู่ในพื้นที่กว้างที่ทอดยาวไปถึงริมชายหาดที่เม็ดทรายขาวสะอาดราวกับไข่มุก คฤหาสน์หลังนี้มีเจ้าของเป็น ชายหนุ่มรูปงามนามว่า แท็มเบอร์สัน เจ้าของฉายาพยัคฆ์ร้ายแห่งลาสเวกัส มีข่าวลือหนาหูว่าชายคนนี้ คาสโนว่าตัวพ่อ และหญิงสาวที่ได้ลิ้มลองรสรัก ต่างก็บอกเล่าเป็นเสียงเดียวกันว่าดุร้ายราวกับเสือแต่กลับเย้ายวนใจเหมือนยาเสพติดที่เสพเท่าไหร่ก็มิเบื่อหน่าย แท็มเบอร์สันนั่น มีร่างกายราวเทพบุตรที่ใครได้เห็นเป็นต้องหลงใหล ด้วยใบหน้าคมเป็นสัน จมูกที่โด่ง ดวงตาที่เฉี่ยวคมราวกับพยัคฆ์ร้ายบวกกับนัยตาสีฟ้าชวนหลงใหล ริมฝีปากหนาได้รูป ความสูง186 ซม.และร่างกายเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่บ่งบอกถึงการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ หากพิจารณาเพียงผิวเผินชายผู้นี้ถือว่าดี แต่หากมองลึกเข้าไปถึงอาชีพและนิสัยแล้วชายคนนี้ถือได้ว่าน่ากลัวเป็นที่สุด ด้วยนิสัยที่ไม่เกรงกลัวผู้ใด และมีสมองอันชาญฉลาด เขาไม่เคยสงสารหากใครทำผิดไม่ว่าจะเด็ก ผู้หญิง คนชรา หรือ คนพิการ เขาก็จะลงโทษให้สาสม ถึงคนเหล่านี้จะต้องตายเขาก็ไม่หวั่น เขาเป็นนักธุรกิจที่กำลังถูกจับตามองในขณะเดียวกันเขาก็เป็นมาเฟียแห่งลาสเวกัส และในวันนี้พยัคฆ์ร้ายแห่งลาสเวกัส ก็ได้ลูกกวางหลงทางมาเป็นมื้อค่ำคืนนี้ หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขานี้มีรูปร่างหน้าตาน่ารัก อันประกอบไปด้วยดวงหน้ารูปไข่ คิ้วโก่งเรียวรับใบหน้า ดวงตากลมโตเป็นประกาย จมูกงอนงาม และริมฝีปากบางรูปกระจับ ผิวพรรณที่ขาวดังไข่ปอกมองดูแล้วน่าทะนุถนอม ยิ่งรูปร่างที่เอวคอดกิ่วสะโพกกลมมน ความสูง167ซม.ที่สมส่วนกับร่างกาย ยิ่งทำให้เธอคนนี้น่ามอง ทั้งสองนั่งด้วนกันที่โต๊ะหินอ่อนสีดำตัวยาว แท็มเบอร์สันนั่งที่หัวโต๊ะฝั่งซ้าย ตรงหน้าเขามีขวดไวน์และแก้วไวน์หนึ่งใบ ส่วนหญิงสาวคนนั้นเธอนั่งที่หัวโต๊ะฝั่งขวา เธอนั่งตัวตรงสายตามองไปที่พื้นโต๊ะไม่กล้าเงยขึ้นมาสบตาเขามือทั้งสองกุมไว้ที่ตัก เธอนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอมานั่งที่ตรงนี้ ถ้าสามารถย้อนอดีตได้เธอจะไม่คิดทำอะไรแบบนี้อีกแต่ทว่าสำหรับครั้งนี้มันคงจะสายไปเสียแล้ว ย้อนกลับไปเธอเป็นหญิงสาวธรรมดาที่มาอาศัยอยู่ต่างแดนเพราะถูกรับเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก โดยสองสามีภรรยาชาวอเมริกัน ที่มีบุตรยาก ครอบครัวนี้ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากแต่ก็พอที่จะส่งเสียเธอจนจบปริญญาตรี ปัจจุบันเธออาศัยอยู่กับแม่เท่านั้นเพราะพ่อท่านได้จากโลกไปด้วยอุบัติเหตุ แต่ตอนนี้ผู้เป็นแม่ก็ป่วยสาเหตุมาจากการจากไปของสามีเธอทำให้เธอมีอาการทางจิต และเมื่อไม่นานมานี้ก็ตรวจพบเนื้อร้ายในสมองผู้เป็นแม่ หญิงสาวจึงต้องทำงานอย่างหนักเพื่อจะได้หาค่ารักษาแม่ของเธอ การผ่าตัดจะมีขึ้นอีกสองวันข้างหน้าแต่จำนวนเงินที่มีกลับไม่ถึงครึ่งของค่าผ่าตัด เย็นวันนี้เธอมาทำงานพาร์ทไทม์ที่ผับแห่งหนึ่งในลาสเวกัส ก็เห็นเพื่อนสาวที่รู้จักแต่งตัวดูดีแตกต่างจากวันก่อนๆก็ทักถาม เพื่อนคนนั้นตอบว่าเธอได้เงินก้อนหนึ่งมาจากการทำงานเมื่อคืนนี้ หญิงสาวถามว่าอะไรทำมได้เงินเยอะอย่างนี้ เพื่อนคนเดิมเดินมากระซิบที่ข้างหู ว่าไซส์ไลน์ คนที่ได้ฟังก็เบิกตากว้าง เพื่อนคนเดิมพูดว่า ไม่ต้องคิดมากเดี๋ยวนี้ใครๆก็ทำกัน ถือซะว่าสนุกๆต่างฝ่ายต่างได้แถมเรายังได้เงินอีก เธอพูดเท่านี้ก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้หญิงสาวครุ่นคิดอยากจะลองดูสักครั้งด้วยจนปัญญาที่จะหาเงินค่าผ่าตัด แต่ถ้าจะไปกู้เงินที่ ลาสเวกัสนี้ขึ้นชื่อเรื่องทวงหนี้โหดมาก เธอก็กลัวแต่พอรู้สึกตัวก็เดินมาถึงย่านที่ว่านั่นซะแล้ว จนในที่สุดเธอก็มานั่งตรงหน้าชายหนุ่มรูปงามคนนี้จนได้
“เธอชื่ออะไร”เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามพลางรินไวน์ใส่แก้ว คนที่ถูกถามสะดุ้งด้วยความตกใจ
“ม่านหมอก ค่ะ” คนที่ได้ฟังคำตอบย่นคิ้วด้วยความสงสัย
“เธอไม่ใช่คนท้องถิ่นเหรอ ดูจากชื่อและหน้าตา เธอเป็นคนเอเชียใช่มั้ย?”
“ค่ะ ฉันถูกรับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก”
“เอาล่ะ ฉันไม่สนประวัติเธอแล้ว พอดีฉันไม่ชอบเรื่องดรามา ค่าตัวเธอในวันนี้ถือว่าค่อนข้างสูงเลยนะ ฉันหวังว่าเธอจะทำให้ฉันมีความสุขในคืนนี้ให้มันสมกับค่าตัวที่เธอจะได้รับ” ระหว่างที่พูดแท็มเบอร์สันก็เดินถือแก้วไวน์ตรงมาที่ม่านหมอกและมาหยุดที่ด้านหลังเก้าอี้ที่ม่านหมอกนั่ง โนม้ตัวลงมากัดเบาๆที่ใบหูขวาของม่านหมอก สร้างความปั่นป่วนให้กับเธอมือซ้ายที่ไม่ได้ถือแก้วจับเข้าที่ท้ายทอยของม่านหมอกบังคับไม่ให้ใบหน้านวลหันหนี แก้วไวน์จรดอยู่ที่ริมฝีปากบางก่อนจะยกขึ้นเพื่อให้ไวน์ไหลรินเข้าไปในปากของเธอแต่ม่านหมอกที่ยังไม่ทันได้เตรียมตัวก็สำลักไวน์ก่อนจะค่อยๆกลืนไวน์ราคาแพงลงคอ แท็มเบอร์ตันวางแก้วไวน์ลงก่อนจะโน้มตัวมาเลียไวน์ที่ไหลรินตามปลายคางมนลงมาที่คอก่อนจะหายเข้าไปในเสื้อ ไวน์นี้ชายหนุ่มผสมยาปลุกเซ็กส์ในปริมาณไม่มากเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว ในเวลานี้เขากระหายอยากลิ้มรสแม่กวางน้อยคนนี้เหลือเกิน แท็มเบอร์ตันใช้มือทั้งสองจับเอวบางก่อนจะยกร่างบางให้มานั่งบนโต๊ะหินอ่อนสีดำ เขาปัดแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่ให้พ้นทางจนมันกลิ้งลงพื้นแตกกระจายเสียงแตกของแก้วทำให้ลูกกวางตัวน้อยนี้ตัวสั่นด้วยความกลัว แต่จู่ๆภายในร่างกายกลับร้อนวูบวาบขึ้นมา ท่าทางเช่นนั้นยิ่งทำให้เจ้าพยัคฆ์ร้ายตัวนี้ชอบใจ แท็มเบอร์ตันจับขาของม่านหมอกแยกออกและดึงตัวของเธอเข้ามาหาเขาที่ยืนชิดขอบโต๊ะ ทำให้ร่างทั้งสองแนบชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“ถอดเสื้อให้ฉันสิ” ร่างบางได้ยินก็เบิกตากว้างแต่ก็ทำตามเมื่อนึกได้ว่าตัวเองมาที่นี่เพราะเหตุใดมือบางเอื้อมไปปลดกระดุมให้คนตรงหน้า ยิ่งปลดยิ่งเผยให้เห็นร่างกายกำยำของคนตรงหน้า แท็มเบอร์ตันเหยียดยิ้ม
“ตาฉันบ้าง” ชายหนุ่มจับปลายเสื้อม่านหมอกก่อนจะเลิกขึ้นหญิงสาวยกแขนขึ้นเปิดทางให้เสื้อผ่านพ้นร่างกายเหลือติดตัวแค่บราเซียตัวจิ๋วที่ปกปิดอกนวลสล้าง ร่างบางเริ่มสั่นด้วยความกลัวเมื่อสายตาคนตรงหน้าจ้องมองราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฉะ ฉันไม่ทำได้มั้ยคะ”
“ไม่ต้องกลัวสาวน้อย เธอไม่ได้จะตกนรกแต่เธอกำลังจะขึ้นสวรรค์ต่างหาก”
Guest
