อลวนรักกับยัยบ๊องตื้น

ยังแต่งไม่เสร็จลองอ่านดูก่อนนะแนะนำแสดงความคิดเห็นด้วยจะได้แต่งให้ดีขึ้นค่ะ

============================================================================

สวัสดีค่ะ

อ่านเรื่องข้างล่างก่อนน๊ค่ะ(ไม่ได้แกล้งนะค่ะมั้งนะ5555)

============================================================================

     ในตอนรุ่งเช้าเวลา 05.00 น.ที่เต็มไปด้วยหมอกเมื่อมองไปรอบๆตัวเองก็เหมือนเห็นอากาศสีขุ่นใสพร้อมกับสีพื้นดินสีแดงจางจางปนขาวเหมือนลูกลังสีซีดพร้อมกับต้นไม้ดอกไม้ที่อยู่ตลอดรอบทางเดินต้นไม้กำลังร้องให้ด้วยความปิติดีใจที่ดวงอาทิตย์กำลังเดินทางมาหาพวกมันและเช็ดนำ้ตาอันเย็นเยือกที่เก็บไว้มาทั้งคืนเหล่าดอกไม้ทั้งหลายก็หันมายิ้มด้วยแสดงความยินดีให้กับเหล่าผู้ฝักใฝ่ไปให้ถึงยอดเขาซึ่งมีสถานศึกษาพิเศษโตโชชื่อดังสาขาหลักแห่งหนึ่งในประเทศซึ่งทางที่มานั้นเป็นเพียงทางหลังโรงเรียนเป็น1ใน7ทางที่ใช้มาโรงเรียนของพวกนักเรียนSFWGสมัยก่อนและปัจจุบันทางนี้ก็มีเพียงเด็กวัยรุ่น2คนเท่านั้นที่ใช้ขึ้นมาเพราะนอกจากทางจะราดชันแล้วยังมีพวกเศษไม้เศษหินเต็มไปหมดท่าพลาดก็คงจะบอกลาโลกได้เลยที่เดียวซึ่งนี่เป็นเหตุให้ไม่มีคนเลือกเดินทางนี้เลยแต่ด้วยเหตุบางอย่างก็มักมีคนหลงเดินทางนี้อยู่ดีเหมือนมีมนต์เสน่ห์ร้องเรียกให้เดินหลงเข้าไปหามันแต่ก็น้อยซึ่งส่วนใหญ่จะเปนพวกหลงทางมาหรือไม่ก็กำลังหนีอะไรบางสิ่งบางอย่างซึงพวกที่เกิดอยากเดินขึ้นมาแทบไม่มีเลยแต่ก็มีมั้งนะ(อะนะฮะ)และถนนนี้ก็มีฉายาลับๆว่า GARDENS OF  ROAD(GSFR)      ปัจจุบันแทบไม่มีใครเขาเดินไปโรงเรียนด้วยทางนี้แล้วพราะโรงเรียนนี้จะเต็มไปด้วยนักเรียนพิเศษหรือนักเรียนแลกเปลี่ยนหรือไม่ก็นักเรียนรวยๆซะส่วนใหญ่แล้วเพราะโรงเรียนนี้เป็นโรงที่แสดงระดับชนชั้นทางสังคมก็เลยทำให้โรงเรียนนี้มีประเพณีชนิดเจ้าบุญใจปั้มเขียนเงินออมให้กับลูกของตนโดยเงินนั้นจะเป็นเงินใช้จ่ายในโรงเรียนหนึ่งปีโดยจะไม่มีการโอนเงินเพิ่มแต่อย่างใดเป็นเหตุทำให้ในช่วงปีแรกที่เข้าเรีบนมักมีเดกโดนรีทรายออกเปนจำนวนมากเนื่องจากมีเงินออมในบัญชีตำกว่าเกณฑ์ได้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีพวกคนชั้นกล่งหรือพวกยากจนหรอกนะเพราะสาขาหลักโรงเรียนมีนักเรียนถึง8766คนเลยแต่ด้วยว่าเป็นสาขาหลักจึงต้องรับเด็กนักเรียนพิเศษผู้ยากไร้มาไว้เพื่อกระจายพวกมีเงินไว้ในสาขาย่อยอื่นๆด้วยเข้าเรื่องเลยดีกว่าได้มีเด็กวัยรุ่นหญิงคนหนึ่งเดินอย่างไม่มีอาการเหนื่อยหอบหรืออารมณ์อะไรเลยเกิดขึ้นทั้งๆที่ตามภาษาเด็กสาววัยรุ่นดอกไม้บานเธอน่าจะหันไปมองพวกดอกไม้เหล่านั้นด้วยอารมณ์ร่าเริงยิ้มแย้มสักนิดเธอทำเหมือนดอกไม้เหล่านั้นเป็นเพียงแค่ก้อนกรวดก้อนทรายเธอคนนั้นรุปร่างสูงผอมมีผมยาวสลวยสีดำสนิทเป็นเงามีดวงตาเป็นสีดำสนิดยิ่งกว่าสีผมดำของเธอซะอีกซึ่งเธอคนนั้นชื่อคุโจวส่วนวัยรุ่นชายอีกคนหนึ่งป็นผู้ชายสูงใหญ่ผมสีส้มนำ้ตาลดวงตาสีนำ้ตาลอ่อนเหมือนหินตาแมวกำลังคุยกันระหว่างทางโรงเรียนโดยมีบทสนธนาดังนี้

ยานางิ : ไงคุโจว ;ยานางิเดินมาด้วยท่าทางที่เหมือนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน

เมื่อคุโจวได้ยินคำทักทายนั้นก็ยืนนิ่งพร้อมแสดงท่าทางมึนงง

คุโจว   : .............

ยานางิ : .............(อะไรวะยัยนี่เอาอีกแล้วนะทำเหมือนฉันเป็นคนแปลกหน้าไปได้อย่างน้อยก็ทักหน่อยสิแม่งเอ๊ยเซ็งทำไมเราถึง.......)

คุโจวก็ทำหน้างงๆอีกครั้งพร้อมเดินจากไปด้วยท่าทางที่เย็นชา

ยานางิ :คุโจวนี่เธอไม่พูดสวัสดีหรืออะไรหน่อยเหรอ

คุโจว   :อะ...อะไรเ...หร.อย .าน .างิ..(คุโจวพูดขึ้นเหมือนเครื่องเทปที่ตัวกรอเสียเสียงกระตุกๆ)

ยานางิ :อะไรนี่คนเค้าพูดแบบเนี่ยเหรอแล้วคำว่าขอโทษนะบังเอิญฉันใจลอยละหรือไม่ก็คำพูดอื่นบราๆๆๆๆๆๆละหายไปไหนคุโจว

ทันใดนั้นก็มีกำบั้นจากมือที่ตกลงมาที่หัวของยานางิ !

ยานางิ :คุโจวนี่เธอ

คุโจว   :  ทันใดนั้นทั้งหมัดทั้งศอกเข่าก็ตามมาเป็นชุดๆ

ยานางิ : คุ~คุ%_%/$คุ#@^คุโจว~~~โจว

คุโจว   :ยางานิขอโทษทีเอ่อเรื่องเมื่อคืนนะเอ่อ...

ยานางิ :อะไนี่ชั้นแค่ทักตามมารยาทเท่านั้นแหละ;ยานางิทำหน้าแบบเขินอายไปด้วยรอยยิ้มพร้อมหลบตาไปทางอื่น

คุโจว   :งั้นก็สวัสดี ;คุโจวก็กลับมาทำสีหน้าที่เย็นชาเหมือนปกติ

ยานางิ :แค่นี้ก็จบ  (ฉันคนนี้อุสาห์ทักเธอก่อนแต่แท้ๆยัยบ้า)

แล้วบทสนทนาของทั้งคู่ก็จบลงพร้อมกับการเดินอย่างงงๆเพื่อตามหาจุดนัดพบที่เด็กนักเรียนทุกคนต้องมาตามประสาเข้าห้องเรียนอย่างรวดเร็วของคุโจวโดยมียายางิเดินตามหลังแบบสุดชีวิต...

หลังจากเดืนได้1ชม.เอ่อคุโจวนี่เธอเดินอะไรของเธอเดินวนไปวนมาอยู่ได้ก็ใครสี่งให้นายตามมาละยานางิน่ารำคาญชะมัดตาบ้าอะไรของเธอฮันแค่ฉันแค่...; ยัยบ้าถ้าชั้นไม่ห่วงเธอชั้นคงไม่ตามอย่างนี้หรอกยัยบ้ายานางิคิดในใจ    

หลังจากเดินไปได้อีกครึ่งชม.ยานางิพูดขี้นว่าคุโจวฉันว่าขวานะยานางิซ้ายสิแผนที่มันบอกไว้นะแปนที่กลับหัวกลับหางเว่ยยัยบ้าเอ่อแผนที่แค่กลับซ้ายไปขวาเองยานางิเธอยังไม่ส่งส่างเมาจากเมื่อคืนอีกเหรอคุโจวอ่าขอโทษทีนายนำทีสิคุโจวยื่นมือมาสิ;นี่เราคิดอะไรอยูนีจับมือคุโจวเชียวนะจะบ้าตายแล้วช่วยปฎิเสธหน่อคุโจวคุโจวเอ่อ..อืมได้ทำไมละยานางิก็เธอง่วงนอนนิ;เขินเว่ยแล้วทั้งสองก็เดินจับมือกันไปโดนผ่านกลุ่มนักเรียนหลายกลุ่มที่ต่างจ้องกันด้วยรอยยิ้มและบางคนก็จับมือกันตามบ้างทางยานางินั้นอายแทบทำให้ผมสีเหลืองอ่อนนั้นชี้ตั้งได้เลยแต่ฝ่ายคุโจวกับเดินหลับตาแบบไม่รู้เรื่องอะไรพอเดินได้สักพักยานางิก็พูดขึ้นอืมได้เวลาแล้วสินินะงั้นปลุกยัยนี่ดีกว่าคุโจวคุโจวตื่นได้แล้วยัยบื้อจะขี้เซาถึงไหนกันฮ้ะอะไรเหรอยานางิทำไมชั้นถึงหลับได้นี่ขอโทษทีนะชั้นมีธุระไปก่อนนะเดินตรงไปสักพักจะเจอห้องนำแล้วเดินเลี้ยวขวาก็จะเจอพวกรุ่นพี่แล้วก็ให้เขาพาไปละกันยื่นบัตรนั้นให้เค้าบัตรอะไรเหรอยานางิบัตรนั้นไงบัตรที่พวกเราได้มาจากคุณฮิบิกิเมื่อวานนะอืมชั้นทำพังแล้วฉันให้ยืมก็ได้เอ้าดูแลใก้ดีละยัยบ้าแล้วเดินดีๆละอืมลาก่อนยานางิรีบมาละอ้าคุโจวเธอก็อย่าหลงทางละยัยบ้า

เป็นไงค่ะอ่านแล้วรู้สึกยังไงมั่งคือแบบว่าพึ่งหัดแต่งเนื้อเรื่องอาจแปลกๆและจะแปลกยิ่งกว่านะค่ะพูดจริงๆนะ

คือว่าหนูจะขอ5อย่างได้ไหมค่ะ

1. ขอช่วยกดติดตามด้วยได้ไหมค่ะ

2. แสดงความคิดเห็นยังไงก็ได้นะค่ะแต่แสดงในรูปแบบสุภาพชนเขียนผิดตรงไหนบอกค่ะ

3. แนะนำยังไงก็ได้ค่ะชอบตรงไหนขาดอะไรเขียนผิดตรงไหนบอกเลยนะค่ะจะได้แก้ไขให้คนอื่นๆได้อ่านแบบที่ดีที่สุดนะค่ะช

4. อาจแต่งช้าเพราะอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อหรือไม่ก็มีศัตรูบุกกระทันหัน(วัยกำลังโตนี่)ในวันเสาร์ก็ได้อาทิตย์อย่าโกรธนะค่ะ

5. อย่านำเรื่องนี้ไปเผยแพร่ที่ใดหรือแต่งเลียนแบบนะเพราะที่จริงก็เลียนแบบเขามานะแนวเรื่องแบบนี้แต่แค่แต่งแบบเกรียนนิยายอื่นด้วยแต่งเองด้วยเหมือนกับกินทามะพวกนี้นะค่ะและนี่อาจมีคำพูดบรราย18+ไว้กรุณาควบคุมจิตให้แน่วแน่นะค๊าจุ๊บๆ

ได้เวลาแนะนำตัวละครกันแล้ว

จะอ่านก็ได้ไม่อ่านก็ได้นะค่ะ

เขาคือยานางิของเรา

ชื่อจริง ยังไม่กำหนด

วันเกิด 7 Dec 1996

เพศชาย

สูง 177 cm น้ำหนัก  69 km

สถานะ พระเอก / คุณหนู / เจ้าชาย / คนที่คุโจวรำคาญ

เรียนโรงเรียน ยังไม่กำหนด

งานอดิเรก เดินงานพรมงานปาร์ตี้งานแต่งงานงานคนชั้นสูงต่างๆพาสาวๆไปเดทและคอยตามคุโจว

ความสามารถพิเศษ ทำงานต่างๆได้เพอร์เฟ็กส์ทุกเวลายกเว้นอยูู่ต่อหน้าคุโจว

สิ่งที่เกลียด คุโจว  สิ่งที่ชอบ คุโจว

คำพูดติดปาก คุโจว  ฉายา เจ้าชาย

เธอคือคุโจวของเราน่ารักสุดๆใช่ม๊าถึงจะดูคนละคนแต่จริงๆคนเดียวนะจ๊ะจุ๊บๆ

ชื่อจริง ยังไม่กำหนด

วันเกิด 31 Dec 1994

เพศชาย

สูง 169 cm น้ำหนัก  53 km ;เธอเกือบจะผอมเลยนะเนี่ย

สถานะ นางเอก / เด็กไร้เดียงสา / เด็กเสริฟ / พนักงานเคาว์เตอร์ / ครูพิเศษ / คนรับใช้ของพี่ยานางิ

เรียนโรงเรียน ยังไม่กำหนด

งานอดิเรก ทำงานเก็บเงินเป็นแม่บ้าน

ความสามารถพิเศษ ทำงานต่างๆได้เพอร์เฟ็กส์ทุกเวลาอดออมอดทนแต่จะทำงานผิดพลาดเมื่อสับสน

สิ่งที่เกลียด ยังไม่กำหนด  สิ่งที่ชอบ ผู้หญิงที่น่ารักน่าทะนุถนอม

คำพูดติดปาก ยังไม่กำหนด  ฉายา มี่จัง

แสดงความคิดเห็นบอกอยากให้ตัวละครมีอะไรมั่งบอนะค่ะ