วิมานชั่วคราว[ฉบับปรับปรุงใหม่]

เรื่อง วิมานชั่วคราว[ฉบับปรับปรุงใหม่]

แนะนำตัวละคร

พอส

สุขุม อ่อนโยน สุภาพบุรุษ เขาเป็นแบบนั้นเสมอจนกระทั่งวันหนึ่งที่ยัยเด็กมีปัญหาที่ชอบมาออดอ้อนให้เขาตามใจคิดกับเขาเกินเลยขอบเขตพี่น้องที่เขาให้และใช้วิธีสกปรกเพื่อผูกมัดเขา เขาก็เปลี่ยนไปจากพี่ชายที่แสนดีเป็นซาตานที่โหดร้าย...

“เลิกบ้าสักที! ฉันรักมะเหมี่ยวไม่ใช่เธอ เธอไม่มีสิทธ์ที่จะทำแบบนี้กับคนของฉันนะ!”

อ๋อมแอ๋ม

เพราะคำว่าครอบครัวมันไม่ได้อบอุ่นเหมือนเปลือกนอกที่ใครๆเห็น แถมเส้นทางความรักที่เคยผ่านมามันก็ไม่ได้ดีสักเท่าไรหล่อนจึงไม่มีความศรัทธาในความรักใดๆอีก หากแต่เขากลับก้าวเข้ามาเป็นความรักครั้งใหม่ให้กับหล่อน และแน่นอนว่าหล่อนก็จะไม่มีทางยอมเสียความรักครั้งนี้ไปให้กับใครอีกแน่ หล่อนจึงได้ยอมทำตัวแย่ขนาดนั้นเพื่อผูกมัดเขาไว้กับชีวิตหล่อน

“เราสองคนเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์แบบทั้งทางกฎหมายและทางร่างกายแล้วนะคะพี่พอส... และพี่พอสก็คงจะรู้ดีนะคะว่าไม่มีภรรยาคนไหนมีความสุขได้ ถ้ารู้ว่าสามีของตัวเองกำลังจะกลับไปหาผู้หญิงอีกคน... แอ๋มขอร้อง... พี่พอสอยู่กับแอ๋มที่นี่คืนนี้ก่อนได้มั้ยคะ”

มะเหมี่ยว

หล่อนเป็นคนรักของพอสที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า หากแต่กลับมีมารมาผจญแย่งเจ้าบ่าวไปจากหล่อนเสียก่อน และแน่นอนว่าหล่อนก็จะไม่ยอมให้นางมารผจญมันสุขสมหวังอยู่แค่ฝ่ายเดียวแน่

“ห้องนอนอยู่ไหนหรอจ๊ะแอ๋ม? เนี่ยดูสิพอสเมามากเลยนะ... เพราะวันนี้เขาชวนพี่ไปดื่มฉลองที่ใกล้หมดสัญญากับใครบางคนเยอะเกินไปหน่อย”

ธันวา

เขาเคยเป็นคนที่ทำให้อ๋อมแอ๋มตกหลุมรักได้อย่างหมดหัวใจแต่ในตอนนั้นเขาเองก็เป็นคนที่ทำให้มันพังทลายลงไปอย่างไม่เป็นท่า จนเมื่อวันเวลาผ่านมาเขาถึงพึ่งจะคิดได้แล้วกลับมาตามหาหัวใจของหล่อนคืน แม้ว่าหล่อนจะกลายเป็นของคนอื่นอย่างไอพอสคู่อริเก่าของเขาไปเสียแล้วก็ตาม

“คนเรามันก็ต้องมีหลงผิดกันบ้างว่ะไอพอส... แต่ต้องบอกไว้ก่อนเลยนะว่ารอบนี้กูจะจริงจังกับเธอ และกูก็คงจะได้เธอกลับมาเป็นคนของกูได้ไม่ยากหรอก”

ตัวอย่างนิยายบางส่วน

มะเหมี่ยวร้องกรี๊ดและร้องไห้บีบน้ำตาอยู่ไม่นานร่างสูงของพอสก็ปรากฎตัวขึ้นมา มะเหมี่ยวจึงรีบปล่อยมือทั้งสองข้างของอ๋อมแอ๋มแล้ววิ่งเข้าไปโอบกอดพอสเอาไว้ในทันที และแสร้งทำท่าทีราวกับว่าหล่อนกำลังหวาดกลัวนักหนาที่จะถูกอ๋อมแอ๋มทำร้ายร่างกาย

“นี่มันอะไรกัน! เธอทำอะไรมะเหมี่ยว!?”

“คะ คือ...”

“น้องแอ๋มตบตีมะเหมี่ยวค่ะ น้องแอ๋มทำร้ายมะเหมี่ยว แถมยังขู่ให้มะเหมี่ยวไปจากที่นี่ด้วยนะคะ ฮึกกก มะเหมี่ยวกลัวค่ะพอส พอสช่วยมะเหมี่ยวด้วยนะคะ...”

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะยัยเด็กแรด! คนที่ควรจะไปจากที่นี่มันคือเธอต่างหากล่ะไม่ใช่มะเหมี่ยว ฉันว่าเธอควรจะรีบหย่าขาดให้ฉันสักทีนะ แค่นี้ฉันก็รังเกียจและอึดอัดเธอจะแย่อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นอย่าให้ฉันต้องทนเธอไปมากมายกว่านี้เลย”

คำพูดแสนโหดร้ายจากชายหนุ่มทำเอาคนฟังน้ำตาไหลเอ่อด้วยความน้อยใจและความเสียใจ ก่อนที่หล่อนจะตัดสินใจเป็นฝ่ายได้พูดออกไปบ้างทั้งน้ำตา

“อึดอัดมากหรอคะ... รังเกียจกันมากใช่มั้ย... จำทนมากใช่มั้ยกับการที่จะต้องมาอยู่กับเด็กมีปัญหาอย่างแอ๋ม!?”

“ก็ใช่น่ะสิ! เธอคิดว่าจะมีใครดีใจรึไงที่ได้เด็กมีปัญหาอย่างเธอมาเป็นเมีย... เธอลองมองดูรอบตัวเธอเองสิ ขนาดพ่อแม่เธอยังรีบจับเธอใส่พานมาถวายให้ฉันเลย เพราะจะได้ไม่ต้องคอยมาดูแลเอาใจใส่อะไรเธออีก”

“ฮือออ ค่ะ ตอนนี้แอ๋มทราบดีแล้วว่าไม่มีใครรักแอ๋มจริง... แต่พี่พอสรู้อะไรไหมคะว่าเด็กผู้ชายที่เดินเข้ามาคุยกับแอ๋ม ในตอนที่แอ๋มกลับมาเมืองไทยใหม่ๆคนนั้น เขาทำให้แอ๋มรู้จักกับรักแท้ค่ะ รักแท้ที่แอ๋มเป็นคนหยิบยื่นให้ไป ในแบบที่ไม่ใช่รักที่ใครๆหยิบยื่นให้แอ๋มมาด้วยความสงสาร”

อ๋อมแอ๋มพูดพรางมองดวงตาคู่นั้นของชายหนุ่มผ่านม่านน้ำตาของตน

“ถ้ารู้ตัวแล้วจริงๆก็เซ็นนี่ซะสิ... จะพูดพ่ามให้เสียเวลาอะไรไปอีกทำไมกัน”

มะเหมี่ยวกล่าวแทรกขึ้นมา ก่อนที่จะส่งใบหย่าที่มีชื่อของชายหนุ่มอยู่เรียบร้อยแล้วให้กับหญิงสาว ใบหย่าใบนี้เขาเซ็นมันทิ้งไว้ตั้งแต่วันที่เขาแต่งงานกับหล่อนแล้วและมะเหมี่ยวเองก็เป็นคนที่เก็บมันมาตลอดเพื่อรอที่จะได้ใช้มันมาโดยตลอดเช่นกัน

“ขอให้พี่พอสมีความสุขกับคนของพี่พอสและชีวิตที่ไม่มีแอ๋มก็แล้วกันนะคะ แอ๋มขอบคุณและขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมานะคะ... โชคดีค่ะ”

อ๋อมแอ๋มมองภาพของชายหนุ่มเป็นครั้งสุดท้ายผ่านม่านน้ำตา ก่อนที่หล่อนจะจรดปลายปากกาเซ็นชื่อของตนลงบนแผ่นกระดาษทั้งสองแผ่นแล้วกล่าวลาเขาเป็นครั้งสุดท้าย อย่างน้อยเขาก็ได้มอบของขวัญล้ำค่ามาให้หล่อนแล้ว นั่นก็คือช่วงเวลาที่ผ่านมากับลูกน้อยในท้องของหล่อน...

เรื่องนี้ได้นำมาแต่งเพิ่มเติมและเรียบเรียงบางส่วนบางตอนใหม่นะคะ

ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้และนักเขียนด้วยนะคะ