พันธนาการร้อยดวงใจรัก

นี้ฟ้ากลั่นแกล้งหรือโชคชะตาเล่นตลกอะไรกับชีวิตของทิพย์ธารา บุตรสาวแสนสวย(?)และรวยมากกกก เพียงคนเดียวของคุณอานันต์และคุณหญิงทิพย์อาภา ที่ต้องจับพลัดจับพลูไปแต่งงานกับอาทิตย์ เจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัวเธอ ผู้ชายที่เชิ่งแก่คราวน้องของพ่อ แถมอายุเยอะกว่าเธอเกือบสองรอบ ตายๆ ให้ตายสิคนที่สวยและรวยแบบเธอทำไมฟ้าถึงได้กลั่นแกล้งกันถึงเพียงนี้ 

ทิพย์ธารา ไชยเดช หญิงสาวหน้าตาน่ารักใบหน้าสวยหวานหน้าตาจิ้มริมราวกับตุ๊กตา ส่วนนิสัยหรืออย่าให้พูด ดีกว่าฉันก็นางฟ้าแล้วละจ๊ะ อายุ19ปี นักศึกษา มหาวิทยาลัย ชื่อดังติดทอ๊ป1ในสามของประเทศ คณะศิลปกรรมศาสตร์ 

อาทิตย์ สิรภัทเดชา ลูกชายของเจ้าของบริษัทองสังหาที่ร่ำรวยนอกนั้นยังมีธุรักิจอื่นๆอีกมากมาย อายุ38ปี 

เค้าชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพพระบุตรปั้นแต่ง นิสัยติดจะเย็นชาโลกส่วนตัวสูงและขี้รำคาญ แต่ต้องยอมรับปากแต่งงานกับยัยเด็กจุ้นจ้าน และเอาแต่ใจฉบับลูกคุณหนูอย่างทิพย์ธาราที่วันๆไม่ทำอะไรนอกจากสร้างความปวดหัวและ ปั่นปวนให้กับเค้า ก็เพราะคนเป็นมารดาเอ่ยขอร้องอ้อนวอนเค้าไว้ ไม่งั้นยัยเด็กชื่อบื้อนี่ ไมีวันได้เข้าใก้ลเข้าแม้แต่ปลายเล็บ นอกจากจะได้ตัวจุ้นจ้านเพิ่มขื้นมาสร้างความปั่นปวนในชีวิตอีกหนื่ง เค้ายังต้องเผชีญกับสายตาที่มองมาอย่างเค้าว่าเป็นโคแก่กินหญ้าอ่อนบ้างละ เลี้ยงต้อยบ้างละ ให้ตายสิชีวิตที่เเสนจะหงบสุขของเค้า 

_______________________________________♡♡♡♡♡♡♡♡__________________________________ 

บางช่วงบางตอนของเนื้อหา 

"แกต้องแต่งงานกับคุณอาทิตย์” 

น้ำเสียงเข้มของคนเป็นพ่อเอ่ยบอกลูกสาวสุดที่รักในน้ำเสียงนั้นมันเต็มไปด้วยความกดดันร้าวรานเสียเหลือเกินที่ต้องบังคับลูกสาวตัวเองแบบนี้ 

“ม่ายยยยยยยยยยยย” 

เสียงกรี๊ดร้องปฏิเสธของทิพย์ธาราร้องออกมาอย่างคนเสียสะติระคนโกรธจัด จะบ้าหรือไงจะให้เธอแต่งกับผู้ชายแก่รุ่นอาขนาดนั้นหรอ ไม่มีทางชะหรอก รู้จักคนอย่างทิพย์ธาราน้อยไปสะเเล้ว เหอะฝันไปเถอะ! ข่อนคอดอยู่ในใจแต่สายตามองคนเป็นพ่อแขงกร้าวอย่างไม่ลดละ 

“หัวเด็ดตีนขาดยังไงนาราก็ไม่แต่ง ไม่แต่งโว้ยยยยย” 

ใบหน้าหวานยับยู่ยี่ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อนเรื่องอะไรจะมาบังคับคลุมถุงชลกันขนาดนี้ นี่มันยุคสมัยไหนแล้วน้างเอกต้องสตรอง!เท่านั้นเธอจะไม่ยอมเป็นนางเอกที่อ่อนแอหัวอ่อนเหมือนยุคสมัยห้าสิบปีก่อนหรอกนะ 

“ให้มันน้อยๆหน่อยฉันเป็นพ่อแกนะโว้ยยยยย” 

คนเป็นบิดารู้สึกหัวเสียขื้นมา หัวคิ้วผูกเข้ากันเป็นปม รู้สึกปวดหัวขื้นมาตะหงิดๆที่ต้องเถียงกับลูกสาวที่เเสนจะหัวดื้อของเค้า ที่คนเป็นลูกสาวไม่มีความอ่อนช้อยอ่อนหวาน เหมือนคนเป็นแม่เลยสักนิด 

“พ่อนะเล่นอะไรเนี่ย มันไม่ตลกนะ!” 

ไม่วายยังใช่น้ำเสียงแบบเดิมกับคนเป็นบิดานั่นคือความไม่พอใจ โมโห โกรธ อยากฆ่าคนโว้ยยย ถึงแม้จะรู้ว่าน้ำเสียงที่บิดาใช่นั้นไม่ใช่การเล่นตลกเพื่อแกล้งเธอก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากยอมรับมันเลยสักนิด 

“ แกเห็นหน้าฉันตลกเป็นเพื่อนแกหรือไง” 

อดข่นขอดคนเป็นบุตรสาวไม่ได้เวลาหน้าสิ่วหน้าขวันแบบนี้ยังคิดว่าเค้าล้อเล่นอยู่อีกเหรอะ ความเป็นความตายของบริษัท กำลังตกอยู่ในน้ำมือของลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนแท้ๆ 

“ไม่แต่ง! ยังไงนาราก็ไม่แต่งถ้าพ่ออยากแต่งก็แต่งไปคนเดียวสิ” 

ยังไงเธอก็ไม่เชื่อ พ่อแม่ไม่มีวันทำแบบนี้เด็ดขาด ท่านจะตัดอนาคตเธอได้ยังไงเธอเพิ่งอายุสิบเกา เพิ่งใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยได้แค่เพียงหนื่งปีเท่านั้น เธอเพิ่งเริ่มต้นความฝันของเธอเองนะ 

“แกต้องแต่ง แกจะยอมปล่อยใหบริษัทที่สร้างมาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษพังลงไปหรือไง” 

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแต่ละคำล้วนสร้างความตกใจให้แก่คนเป็นลูกสาวอย่างมาก ใช่ว่าเค้าจะไม่รู้สึกผิด ที่ต้องมาบังคับบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนขตัวเองแบบนี้ เค้าเองหรึอก็รักทิพย์ธาราปานแก้วตาดวงใจ แต่บริษัทก็สำคัญกับเค้าจนปล่อยให้มันล้มสะหลายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้เหมือนกัน 

“พ่อว่าไงนะ! บริษัทกำลังจะเจ๊ง เป็นไปไม่ได้” 

พืมพำกับตัวเองราวกับคนระเมอ จะบ้าเหรอะ!บริษัทพ่อของเธอกำลังจะล้มละลาย เป็นไปไม่ได้ เธอเห็นมาตลอดว่าการดำเนินงานของพ่อเป็นไปด้วยดีทุกครั้ง 

“พ่อจะบ้าเหรอะจะให้หนูแต่งงานกับคนแก่คราวน้องพ่อเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก ไม่แต่งโว้ยยย ยังไงก็ไม่แต่ง” 

คนเป็นพ่อเพ่นกระบารลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไปทีหนื่งโทษฐานใช้ทำเสียงกระโชกโฮกฮากไม่มีความเป็น กุลสตรี รู้สึกตีนกาจะขื้นเพิ่มขื้นมาอีกเป็นสิบ ปวดหัวตุบๆพาราสักสิบเม็ดก็คงเอาไม่อยู่ คุยกับลูกเค้าจริงจังทีไรมีเรื่องให้ปวดหัวอยู่เรื่อยสินา 

_______________________________________♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡________________________________ 

พายในห้องหอของอาทิตย์และทิพย์ธารา เชิ่งเป็นห้องสวีตสุดหรูของโรงแรมห้าดาวชื่อดัง ชึ่งก็ไม่ใช่ของใครที่ไหน แต่เป็นของครอบครัวของอาทิตย์นั่นเอง พายในตบแต่งด้วยสิ่งของหรูหรามากมายไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนคิงไซส์สุดหรู ชุดโต๊ะเครื่องแป้งและ ผ้าพรมสีเเดงเลือดหมู เชิ่งของทุกลิ้นล้วนแต่เป็นของนำเข้าราคาแพงหูฉี่ ชนิดที่ว่าถึงเเม้ที่บ้านเธอจะรวยแต่ก็ห้องของเธอก็ไม่มีแบบนี้อ่ะ บนเตียงที่เธอกับอาทิตย์นั่งอยู่ประดับประดาไปด้วดอกกุหราบสีขาวและสีแดงทำเป็นรูปหัวใจสองดวงคล้องกันไว้ 

“จะไปอาบน้ำก่อนไหม หรือจะให้ผมอาบก่อน” 

น้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเอ่ยกระชิบข้างหูทิพย์ธาราเชิ่งสร้างความตกใจระคนใจเต้นแรงไปกับรสสำผัดที่ชายหนุ่มทำเมื่อตะกี้นี้ รู้สึกเธอกำลังจะหัวใจวาย ใช่ๆเธอต้องเป็นโรคหัวใจแน่ๆ 

“นายอาบก่อนสิ ฉันยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ” 

นาย? อดจะหงุดหงิดกับสรรพนามที่หญิงสาวใช่ตอบเค้า สงสัยคงต้องได้สังสอนเด็กดื้อไม่ให้มาปีนเกลียวกับเค้าแล้วสินะ 

“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วเวลาคุยกับคนอายุเยอะกว่าให้แทนตัวเอง และคนที่พูดด้วยว่าไง ที่บ้านไม่ได้สอนเรื่องมารยาทแบบนี้หรอกหรอ” 

กรอดดดดดด ให้ตายเหอะ ทิพย์ธารากำลังโกรธจนจะเป็นบ้า อีตานี่กล้าดียังไงมาว่าครอบครัวเธอว่าไม่สั่งสอนเรื่องมารยาท สอนโว้ยยยยยแต่เลือกที่จะใช้กับคนที่อยากใช้เท่านั้น หญิงสาวข่อนขอดอยู่ในใจ ก่อนจะส่งสายตาแห่งความโกรธจัด ที่พร้อมจะฆ่าคนตายให้กับอีกฝ่าย ส่วนคนถูกจ้องมองอยู่ก็จ้องตอบอย่างไม่ลดละราวกับกำลังประกาศสงครามให้แก่อีกฝ่ายรับรู้ 

“เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมมองผู้ใหญ่แบบนั้นห๊ะ คุณอาไม่ได้บอกเธอมาก่อนหรอว่าฉันไม่ชอบให้ใครมองฉันด้วยสายตาแบบนี้” 

ศรีจะไม่ทนเป็นตายร้ายดียังไงวันนี้เธอก็ต้องข่วนหน้าหล่อๆนี่ให้ได้ ทิพย์ธาราหมายมาดเป็นมั่นเป็นเหมาะกับตัวเองพายในใจ 

“แล้วไงมันไปหนักส่วนไหนของคุณห๊ะ ฉันจะพูดเพราะๆกับคนที่ฉันอยากพูดเท่านั้นแหละ แค่แต่งงานกับฉันไม่ได้หมานความว่า จะมาว่าฉันไดเนะโว๊ยย แก่แล้วยังขี้บ่นอีกทำอย่กับจะเป็นจะตายแค่ฉันพูดแค่เนี่ย” 

เธอละเบิดมันออกไปแล้ว คิดในใจพร้อมเบ้ปากมห้กับชายตรงหน้าเธอ ชิ!ถีงแม้ว่าเเก่แล้วจะหล่อลากไส้ก็ตามเถอไม่สะเทือนต่อมมดลูกเธอสักนิด ถ้าจะปากหมาไม่รับประทานขนาดนี้ก็ไม่อยากเอามาทำพันธ์หรอกนะ 

“ฉันแค่อายุเยอะกว่าเธอไม่ได้แก่สักนิด ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้นะ” 

คนถูกกล่าวหาว่าแก่ถึงกับเสียความหมั่นใจไปโดยปริยาย ให้ตายเหอะแค่เป็นพี่ยัยนี่แค่ไม่กี่ปี(เยอะอยู่นะเฮีย) กล้ามาว่าเค้าแก่เลยเหรอะ ยัยเด็กบ้านี่วอนโดนดีสะเเล้วเดี๋ยวเหอะคืนนี้จะทำให้ลุกออกจาเตียงไม่ได้เลย 

นอกจากจะไม่หวั่นเกรงและไม่สะหลดแล้วทิพย์ธารายังทำหน้าตากวนประสาทอาทิตย์ด้วการยิ้มเหยีดเบ้ปากท้าทายชายหนุ่ม 

“ไม่ถอนคำพูดแล้วจะทำไม ยอมรับไม่ได้หรอว่าตัวเองแก แก่ แก๊ แก๋” 

คราวนี้ความอดทนของอาทิตย์ขาดพึง เหอะทีแรกคิดว่านะไม่ทำอะไรเธอแล้วนะแต่ถ้ายังกล้าปากดีแบบนี้คงต้องถูกลงโทษจากเค้าแล้วละจะได้รู้สำนึกสะบ้างว่าไม่ควรมาเล่นกับคนอย่างเค้า