คำโปรย
คิดได้เท่านั้น กรองกานต์รีบลุกแล้วก้าวตามมุกดา ปากสวยขยับมุบมิบ ก่อนเอื้อมมือไปแต่ที่ต้นคอของอีกฝ่ายเบาๆ “อุ๊ย !” มุกดาหลุดปากอีกครั้ง อาการเหม่อลอยหายไป กลับมาเป็นตัวของตัวเอง แต่ยังมีสีหน้ามึนๆงงๆอย่างเห็นได้ชัด “นี่ฉันเป็นอะไรไปคะ” “คุณกำลังจะกลับ ฉันเลยออกมาส่งไงคะ” กรองกานต์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร อีกฝ่ายยิ้มตอบ เอ่ยเสียงเรียบ “หวังว่าคุณกิ่งคงจะเข้าใจที่ฉันพูดนะคะ” “เข้าใจแน่นอนค่ะ ยังไง ฉันอยากให้คุณมุกมาที่นี่อีกจะได้มั้ยคะ” “ทำไมเหรอคะ” “เอ่อ…ฉันอยากปรึกษาคุณเรื่องคุณเอกชัย ฉันไม่ร
รีวิว (0)
เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว