บทที่ 7 - แสนน้อยมาทักทาย (50%) [NC] ลบ
× 1,800
× 0
× 0
----- เจอกันในเล่มนะจ๊ะ -----
“ฉันไม่พร้อม...” เธอย้ำเขาครั้งสุดท้าย “...จริงๆ นะคะ”
“ผมรู้” เขายันกายขึ้น ถอดสูทตัวเองโยนทิ้งอย่างรวดเร็ว พับแขนเสื้อ แล้วเลื่อนมือไปปลดเข็มขัดกับซิปกางเกงของตน “ไม่ต้องห่วง... ถึงแสนน้อยจะอยากเข้าไปในตัวคุณใจจะขาด... แต่ผมทำอย่างอื่นรอได้”
‘แสนน้อย’ แข็งขึงถูกปลดปล่อยเป็นอิสระจากกางเกง ตั้งชันจนคนมองหน้าแดงก่ำ... ที่ผ่านมาเคยสัมผัสผ่านเนื้อผ้า ไม่คิดว่าเขาจะใหญ่โตได้ขนาดนี้
เหมือนจะรู้ว่าเธอมองอยู่ มันขยายขึ้นอีกราวจะประกาศศักดา
ไม่น้อยเลยนะ... เขากล้าใช้คำว่าน้อยได้ยังไง!
“มองใหญ่เลย ชอบเหรอ”
เพลงพิณรีบตวัดตาขึ้นมองหน้าเขา ตกตะลึงจนไม่รู้จะเถียงยังไง สรัทกาลขยิบตาให้เธอ แล้วเริ่มสั่งอย่างเจ้าบงการ
“อ้าขา”
------------
หวัดดีแสนน้อย 555555
พิเศษเฉพาะบทนี้ มาอีกทีครบร้อยเลยนะคะ จัดให้แบบยาวไม่ขาดตอน
***ลืมบอก***เนื่องจากตอนนี้เป็นตอนควบ (จริงๆต้องแยกสองตอน)
ตามกำหนดปกติไรท์จะต้องลงอีกทีประมาณดึกๆๆ มากๆ
แต่ไม่ลงละ... ก็ลงครบไปแล้วอ่ะ 555555
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ ไม่ต้องรอนะคืนนี้ ไปนอนเนอะ ^^
