บทที่ 5 - อย่าทำหน้าแบบนั้น (100%) ลบ
× 100
× 0
× 0
แบบอักษร
----- เจอกันในเล่มนะจ๊ะ -----
เพลงพิณเกิดอารมณ์อันบรรยายไม่ได้เมื่อเจอเขาอีกครั้ง มันคล้ายกับความคิดถึง แต่ไม่ใช่ อย่างน้อยก็โล่งอกโล่งใจที่เขาเข้ามาขัดจังหวะทันพอดี ไม่อย่างนั้นเธอคงได้แผลสองแผลก่อนจะโยนแม่ลูกคู่บ้านั่นออกจากห้องทำงานสำเร็จ
แล้วเขาล็อคประตูทำไม...
“มีธุระอะไรคะ” ถามคนที่ไม่เห็นหน้าเห็นตากันมาหลายวันอีกครั้ง เขายิ้มเป็นคำตอบ ยิ้มมุมปากแบบอันตราย
“ผมมาเก็บค่าคุ้มครอง”
ตอนหน้าจะมาดูวิธีเก็บค่าคุ้มครองฉบับคุณแสน
จุดนี้ไม่รู้จะสงสารหรืออิจฉาเพลงดี
ถามว่าน้องไม่เผ็ชไม่ดื้อแล้วเหรอ
ดีกรีความแสบนางยังอยู่ค่ะ รับรองเรื่องนี้มีคนน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่นอน
ความคิดเห็น
