1

“จดที่ผมสั่งครบไหม” เจ้าของใบหน้าคมคายกับเรือนร่างสูงหนาใต้ชุดสูทเนี๊ยบกริบถามเสียงขรึม เขายืนอยู่ริมกระจกบานสูงขณะพลิกแฟ้มเอกสารในมือไปด้วย นัยน์ตาดำปลาบแบบร้ายๆ ตวัดมามองแล้วถามเสียงเข้มขึ้นเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ใกล้กันไม่ตอบ “คุณเพลง ผมถาม”

“ครบค่ะ” เพลงพิณที่กำลังจดชวเลขยุกยิกรีบทวนคำสั่งสุดท้ายก่อนเขาจะอารมณ์เสีย “นอกจากส่งของขวัญให้คุณสิตางศุ์ก่อนบ่ายวันพรุ่งนี้แล้วมีอะไรอีกไหมคะ”

สรัทกาลหรี่ตามองคนที่แอบกวนประสาทหน้าตายอย่างเงียบเชียบด้วยมาดเลขาผู้เคร่งครัดต่อหน้าที่ ดวงหน้าหวานซึ้งคลาสสิกอย่างไทยถูกซ่อนไว้ใต้แว่นสายตาหนาเตอะ ผมสีน้ำตาลเชสนัทถูกรวบเป็นมวยตึงใต้ท้ายทอย รับกันดีกับเครื่องแบบพนักงานมิดชิดด้วยเสื้อสูทสีกรมกับกระโปรงทรงดินสอยาวกร่อมหน้าแข้งสีเดียวกัน

คนอื่นใส่ก็ดูดีอยู่หรอก แต่พอแม่เลขาของเขาใส่แล้วทำไมถึงดูทึนทึกพิกล

“ไม่มี” ชายหนุ่มบอกปัดแล้วเมินหน้าจากคนที่กำลังช้อนตาจากสมุดจดขึ้นมอง “ไปทำงานของคุณต่อแล้วกลับบ้านซะ ผมมีนัดด่วนกับลูกค้าข้างนอก เย็นนี้จะไม่กลับเข้ามาอีก”

เพลงพิณรับคำเสียงแผ่วขณะมองเสี้ยวหน้าของคนที่ก้มอ่านเอกสารสัญญาจัดซื้อเล่มสุดท้าย จมูกโด่งจัดของเขาตัดกับทิวทัศน์ยามเย็นของกรุงเทพมหานคร คิ้วเข้มขมวดเข้า ริมฝีปากหนาเม้มหากันอย่างใช้ความคิด

แล้วเธอก็นึกถึงความฝันเมื่อเช้า...

แก้มใสเห่อร้อน เธอหมุนตัวอย่างรวดเร็วแล้วรีบก้าวออกจากห้องทำงานของท่านรองประธานก่อนใจจะระลึกไปไกลเกินกว่านี้

คล้อยหลังหญิงสาว สรัทกาลถอนหายใจออกมายามมองไปยังประตูที่เพิ่งปิดลง

ใครก็รู้ทั้งนั้นว่า ‘คุณแสน’ เป็นเสือผู้หญิง!

ยิ่งถ้าได้มาเป็นเลขา ต้องเจอกับสาวๆที่แข้งขาอ่อนระทวยหลังออกจากห้องทำงานตอนบ่าย แล้วยังต้องจัดสรรตารางงานสลับสับเปลี่ยนไม่ให้รถไฟชนกันจนหัวหมุนแบบเธอ ความเจ้าชู้ของเขายิ่งเป็นที่ประจักษ์จนฝังลงเซลล์สมอง ต้องคอยเตือนตัวเองวันละหลายสิบครั้งว่าอย่าให้หน้าหล่อๆแบบนั้นมาหลอกเอาได้

ไม่แปลกที่ผู้หญิงจะหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้เขา สรัทกาลมีภาพลักษณ์ลุ่มลึกอบอุ่นแบบหนุ่มผู้ดี ในขณะเดียวกันก็แฝงความร้ายเถื่อนน่าค้นหาเพราะคำพูดที่มักเย็นชาตรงประเด็นตามฉบับผู้บริหารมือทอง เขาหล่อเหลาขั้นรุนแรง ตัวสูงเหมือนยักษ์ปักหลั่น ทำให้สุภาพสตรีทั้งหลายรู้สึกบอบบางเวลายืนใกล้ ซ้ำยังวางตัวดีกับทุกคนยกเว้นเธอ

ยก-เว้น-เธอ!

เจ้านายเพิ่งอายุสามสิบ หนุ่มแน่นวัยฉกรรจ์ไฟแรง แต่ทำไมพออยู่ใกล้เธอถึงได้กลายเป็นคนวัยทองก็ไม่รู้ สั่งนู่นสั่งนี่ไม่หยุดหย่อน พอไม่ได้ดั่งใจก็หัวเสียหาเรื่องทำโทษ แถมยังกวนประสาทชนิดยากหาใครมาเทียมเทียบ

หญิงสาวตอกแฟ้มลงกับโต๊ะอย่างแรงเกินปกตินิดหนึ่ง

รู้อยู่หรอกว่าตัวเธอเป็นเลขากิตติมศักดิ์ที่เขาไม่เต็มใจรับ แต่ไม่เห็นต้องหาเรื่องแกล้งกันเลยนี่นา!

อัพทุกวันนะคะ วันละตอนสองตอน แล้วแต่ว่าจะเขียนได้เยอะไหม

เพราะมีนิยายอีกเรื่องที่ต้องรับผิดชอบให้ทันเดดไลน์