ฉากรักระหว่างเวิ่นเจี้ยนและเถียนเถียนยังคงดำเนินต่อไปครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าความรุนแรงกลับทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด

"อ๊ะ...ขะ...ข้าไม่ไหวแล้ว...ข้าไม่ไหวแล้ว...อ๊ะ ๆ ๆ" เถียนเถียนครวญครางเสียงกระเส่าพร้อมกับร่างที่กระตุกติดต่อกันสามครั้ง 

"นี่เป็นบทเรียนของหญิงส่ำส่อนอย่างเจ้า เจ้ามีข้าที่มอบความสุขให้กับเจ้าขนาดนี้ แต่ยังริอาจไปเล่นชู้กับคนชั้นต่ำให้ข้าต้องอับอาย!!!" เวิ่นเจี้ยนขย่มบนร่างของเธออย่างดุเดือดพร้อมกับใช้มือเค้นเนินอกอย่างรุนแรง

"ข้า...ไม่ได้ทำ...อ๊ะ ๆ ๆ ๆ..." เธอยังยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองพร้อมกับร้องกระเส่าด้วยความเสียว

"ป๊าบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" เสียงกระแทกระหว่างเอ็นแข็งและกลีบกุหลาบอูมของเถียนเถียนดังเป็นจังหวะ

"ลุกขึ้นมา!!!" เวิ่นเจี้ยนจับเถียนเถียนให้ลุกขึ้นนั่งคุกเข่าบนเตียงโดยที่มือทั้งสองข้างของเธอยังคงตรึงอยู่กับเสาของเตียง

จากนั้นเวิ่นเจี้ยนก็ยืนขึ้นและจับศีรษะของเธอดันเข้ามาใกล้ยอดชายที่กำลังผงาดอยู่ตรงหน้า "กินเข้าไปให้หมด!" 

เวิ่นเจี้ยนบังคับให้เธออมแท่งเอ็นตรงหน้าพร้อมกับดันศีรษะของเธอเข้ามาจนมิดด้าม 

"อึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" เสียงดังขึ้นเป็นจังหวะขณะที่เวิ่นเจี้ยนใช้มือของเขาควบคุมศีรษะของเธอให้ขยับไปหน้าและถอยหลังอย่างดุเดือด เพียงไม่นานเขาก็เพิ่มความเร็วให้เร็วขึ้นกว่าเดิม หลังจากกระตุกอยู่สองสามครั้งน้ำขาวขุ่นก็ทะลักออกมาจากข้างปากของเถียนเถียนและไหลไปตามแก้มและคำคอของเธอ

"แค่ก ๆ ๆ ๆ...แฮ่ก ๆ ๆ" เธอสำลักขณะหอบหายใจ

"บทลงโทษนี้เป็นการสั่งสอนให้เจ้ารู้ว่าข้าจะไม่ยอมให้สตรีผู้ใดมาสวมเขาให้ แต่บทลงโทษหลังจากนี้...ข้าจะทำให้เจ้าต้องอับอายไปจนตาย..." เวิ่นเจี้ยนกล่าวเสียงขรึม 

"ท่านเลิกขู่ข้าสักที...ในเมื่อท่านไม่คิดจะเชื่อใจข้า ในเมื่อท่านเห็นข้าเป็นหญิงชั่ว ถ้าเช่นนั้นท่านก็ฆ่าข้าเสียเถอะ!!!" เถียนเถียนพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

"มันยังเร็วเกินไปสำหรับหญิงสำส่อนเช่นเจ้า แต่อีกไม่นานเจ้าคงจะได้ตายสมใจอยาก...หึหึหึ..." 

"..." เถียนเถียนมองเขาด้วยสายตางุนงง

"ทหาร!!!" เวิ่นเจี้ยนตะโกนเรียกทหารองครักษ์ที่อยู่ด้านนอก

เหล่าทหารองครักษ์จำนวนสิบกว่านายวิ่งกรูเข้ามาด้านใน ทว่าทันทีที่เห็นร่างเปลือยเปล่าของเถียนเถียนกำลังนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง พวกเขาต่างก็รีบหลบตาและหันไปมองทางอื่นทันที

"องค์ชายมีอะไรให้พวกข้ารับใช้หรือขอรับ?" หนึ่งในนั้นเอ่ยถามขณะที่ยังหันไปมองทางอื่น

"หันหน้ามาให้หมด!!!" เวิ่นเจี้ยนออกคำสั่ง

เหล่าทหารค่อย ๆ หันหน้ากลับมาทว่าสายตายังเหลือบลงไปมองที่พื้น

"ข้าสั่งให้พวกเจ้ามองไปที่นาง!!!" เวิ่นเจี้ยนตะโกนสั่งอีกครั้ง

เหล่าทหารมองไปที่ร่างของนางตามคำสั่งด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ ทว่าด้วยสัญชาตญาณของผู้ชายเมื่อได้เห็นเรือนร่างที่งดงามของสาวงามย่อมเกิดปฏิกริยาอย่างเลี่ยงไม่ได้ จู่ ๆ แท่งเอ็นของพวกเขาก็เริ่มทำงานโดยไม่ได้นัดหมาย เหล่าทหารเริ่มเกิดอาการเลิกลักและรีบหนีบขาพร้อมกับใช้มือกดแท่งเหล็กของตัวเองให้หดกลับลงไป

"ลงโทษนาง..." เวิ่นเจี้ยนสั่งเสียงเรียบ

"ขอรับ???" เหล่าทหารย้อนถามด้วยความงุนงง

"ข้าสั่งให้พวกเจ้าลงโทษนาง!!! สั่งสอนผู้หญิงส่ำส่อนผู้นี้ให้อับอายจนไม่อยากมีชีวิตอยู่!!!"

"..."