หลังจากที่เมื่อคืนพระเอกหนุ่มอย่างธาวินได้ทำการต่อแขนขาให้หนูน้อยในท้องสรัลภัทรสำเร็จอย่างนุ่มนวลแล้วนั้น เช้านี้เขาเลยรีบลุกมาจัดการเตรียมอาหารเช้าให้เธอเพื่อเอาอกเอาใจ

 

โชคดีที่เขาแอบคุยกับหมอที่ดูแลหญิงสาว เลยรู้ว่าในระหว่างที่เธอกำลังท้องนั้นสามารถร่วมรักหลับนอนได้ แต่คุณพ่อห้ามทำรุนแรงเพราะอาจจะส่งผลกระทบได้

 

 

"ตื่นแล้วหรอที่รักกก" ทันทีที่เขาหันไปเห็นร่างอุ้ยอ้ายเดินลงบันไดมา เขาก็เอ่ยเรียกสรรพนามแสนจะน่ารักทันที จนใบหน้านวลละออเริ่มขึ้นสีเลือดฝาด

 

 

"บ้า..." หญิงสาวเอ่ยแค่นั้นก่อนจะหันหน้าหนี ตอนนี้เธอกำลังมีความสุขเป็นอย่างมาก ยิ่งนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนเธอยิ่งเขินหนัก เธอจึงเลือกที่จะเดินหนีออกมายังห้องรับแขก โดยมีร่างหนาถือจานอาหารเช้าตามมาติดๆ

 

 

"ที่รักหิวหรือยังครับ เอ๋...ลูกจะหิวหรือยังนร้าาา" เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นพลางวางมือหนาลูบท้องนูนไปมาเบาๆ แต่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้สรัลภัทรกำลังเปลี่ยนเป็นอีกคนที่เขายังไม่เคยเจอ กายสาวเริ่มรู้สึกร้อนรุ้มอย่างบอกไม่ถูกยามที่ถูกมือหนาแตะต้องตามเนื้อตัว หากเป็นแต่ก่อนเธอคงไล่เขาให้ออกห่าง

 

 

"เป็นอะไรรึเปล่าคุณ" ธาวินเอ่ยถามภรรยาสาวอย่างเป็นห่วง พร้อมกับขยับตัวเข้าใกล้กว่าเดิม

 

 

"ฉัน...ร้อน ขึ้นห้องก่อนนะ..." สรัลภัทรรีบลุกเดินขึ้นห้องนอนทันที โดยมีร่างหนารีบวิ่งตามขึ้นไป

 

 

 

 

 

 

...ห้องนอน...

 

 

"คุณเป็นอะไรรึเปล่า..." ธาวินเดินเข้าไปจับไหล่หญิงสาวให้หันหน้ามาทางเขา

 

 

"ฉัน...เอ่อ...คือ..." จะให้บอกเขาได้ไงว่าเธอเป็นอะไร หญิงสาวจึงไม่สามารถพูดออกไปได้ในเมื่อตอนนี้อารมณ์แปรปรวนบางอย่างกำลังตีรวนในกายเธอ

 

 

"ไหนผมดูสิ" ธาวินใช้หลังมืออังหน้าผากมนเผื่อวัดอุณหภูมิกายสาว

 

 

"ฉันไม่ได้เป็นอะไร...แค่..." สรัลภัทรเริ่มทนไม่ไหวยิ่งได้กลิ่นหอมโคโลญอ่อนๆ จากตัวเขาเธอยิ่งมีอารมณ์มากขึ้น หญิงสาวส่งแขนบางไปโอบรอบคอหนาก่อนจะโน้มใบหน้าเขาลงมา

 

 

"ที่รัก...เป็...อุ๊บส์~..." ปากหยักได้รูปถูกเรียวปากเล็กดูดกลืนเสียงหายไปพร้อมกับรสจูบเงอะงะที่เธอกำลังมอบให้เขา

 

 

"อื้ออออ..." หญิงสาวมอบจูบให้เขาพร้อมกับส่งเสียงครางในลำคอเมื่อตอนนี้เธอกำลังถูกลิ้นหนากวาดชิมน้ำหวานในโพรงปากจนร่างทั้งร่างเริ่มเสียการทรงตัว ยังดีที่ได้ลำแขนแกร่งกอดเอวเธอไว้

 

 

"คุณ..." ธาวินยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อถอนริมฝีปากออกเมื่อเห็นว่ากายสาวกำลังสั่นระริกยามอยู่ในอ้อมอกเขา

 

 

"คุณ...ช่วยลืมเรื่องเมื่อกี้ไปเหอะ" สรัลภัทรรู้สึกอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีให้พ้นจากสายตาคมของคนตรงหน้า เขากำลังส่งยิ้มมาล้อเลียนเธออยู่

 

 

"ได้ไงล่ะที่รัก...ผมจะลืมได้ไง...หรือว่าที่รักอยากได้..." พระเอกหนุ่มเหมือนจะรับรู้อะไรบางอย่างเขาจึงค่อยๆ บรรจงถอดเสื้อของตัวเองออกเผยมัดกล้ามเป็นลอนเรียงตัวกันอย่างสวยงาม โดยมีผู้ชมท้องแก่ยืนมองพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ

 

 

"สวยจั...ง" คล้ายคนกำลังละเมอกับภาพเบื้องหน้า สรัลภัทรค่อยๆ ส่งมือเรียวไปลูบไล้แผงอกนั้นอย่างเบามือ

 

 

"ที่แท้ก็ร้อนเพราะอย่างนี้นี่เอง..." เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะตวัดร่างสาวมาประกบจูบแสนเร่าร้อนเพราะตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเธอร้อนเพราะอะไร

 

 



 

 

"อ๊...อื้ออออ..." ปากบางครางกระเส่าเมื่อจูบครั้งนี้มันชั่งสนองเธอเหลือเกิน

.

.

.

.

.

.

"อู้ววววว....เบาสิจ๊ะที่รัก นี่กลางวันแสกๆ เลยนะ" พระเอกหนุ่มเอ่ยเย้าเมื่อตอนนี้เขาถูกแม่เสือสาวท้องโย้ผลักลงนอนราบกับเตียง ก่อนจะตามมาด้วยร่างอุ้ยอ้ายของเธอ

 

 

"ไม่สนแล้ว! ถอดเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!" เสียงสรัลภัทรตวาดลั่นตอนนี้เธอร้อนมากเหลือเกินจนอยากจะจับร่างหนามาควบให้หายร้อน นี่สินะที่เขาว่าคนท้องก็หื่นได้ บางคนอาจหื่นกว่าตอนไม่ท้องเสียอีก

 

 

มือหนารีบจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่เหลือออกตามคำสั่งหญิงสาว

 

 

"อุ๊บส์~...อื้มมมม..." จุ๊บ จ๊วบ!!! หญิงสาวขึ้นคร่อมร่างหนาทันทีก่อนจะก้มลงไปจัดการมอบจูบเรียกร้องโหยหาจากเขาทันที...