ภวังค์
-
หลินไห่ควาน
ชาง...ชางเฟิน นี่! หลินชางเฟิน!!!
-
เสียงเรียกชื่อของใครคนหนึ่งค่อยๆดังกระแทกขึ้น จนคนที่ถูกเรียกตกใจสะดุ้งจากภวังค์
-
หลินไห่ควาน
เจ้าเป็นอะไรของเจ้า ข้าเรียกหลายหนก็ไม่ได้ยิน😕
-
ผู้ที่โดนเรียกชื่อค่อยๆหันมา สายตาคมกริบดุจนกเหยี่ยวเลิกตาขึ้นเล็กน้อย คิ้วยาวเรียงเส้นสวยกระตุกขึ้น จมูกโด่งสันรับกับริมฝีปากที่สวยเสียยิ่งกว่าผู้หญิงนั้นเผลอยิ้มออกมาเพราะรู้สึกขำขันกับท่าทีของน้องชายตนเอง ที่ตอนนี้ทำหน้านิ่วจนแทบจะกองรวมกันอยู่ตรงกลาง
-
หลินชางเฟิน
ข้าคิดอะไรนิดหน่อย เจ้าทำข้าตกใจเลยนะ
-
หลินไห่ควาน
ตั้งแต่ข้ากับพี่จากเมืองฉีมา พี่ก็เอาแต่เหม่อลอย นี่เราจะถึงเมืองอี้หลางแล้วนะ
-
หลินชางเฟิน
ข้ารู้แล้ว ข้าเพียงแค่คิดว่ามาแรกเปลี่ยนวิชาที่สำนักตงฉิงคราวนี้จะเป็นอย่างไร
-
หลินไห่ควาน
พี่พึ่งมาครั้งแรก งั้นข้าจะพาท่านสำรวจรอบเมืองเอง!
-
ไม่นานนักพี่น้องทั้งสองก็ถึงเมืองอี้หลาง เมืองที่ใหญ่สุดในแคว้นอี้ โดยทั้งสองได้รับสาส์นให้มาฝึกแรกเปลี่ยนวิชาที่สำนักใหญ่ใจกลางเมือง
-
หลินชางเฟิน
ไห่ควาน เจ้ามากับข้าครั้งนี้อย่าได้คิดจะก่อความวุ่นวาย
-
หลินชางเฟิน
อย่าลืมว่าท่านพ่อให้มาทำอะไร
-
หลินไห่ควาน
ท่านพี่! นอกจากมีวิชาแล้วท่านยังมีตาทิพย์ด้วยรึ เหมือนรู้ว่าข้าจะไปเที่ยวเล่นที่หอนางโลม - -
-
หลินชางเฟิน
พึ่งจะอายุ 17 เจ้าก็เอาแต่รักสนุก ถ้าท่านพ่อไม่ให้ข้ามาด้วยครั้งนี้เจ้าคงก่อความวุ่นวายเหมือนครั้งก่อน
-
ไห่ควานได้ฟังดังนั้นก็ทำหน้าเลื่อนลอยทำเป็นไม่สนใจคำของคนเป็นพี่ที่อายุห่างจากตนได้สองปี
-
ชางเฟินส่ายหน้ากับพฤติกรรมของน้องชายตัวดีของตนอย่างเบื่อหน่าย นิ้วยาวเรียวกวาดเส้นผมที่ระหูให้ไปอยู่หลังใบหูแดง ผิวขาวซีดที่ถูกปกคลุมด้วยชุดจีนโบราณสีขาวบัดนี้มีสีแดงขึ้นเล็กน้อยเมื่อกระทบกับอากาศที่หนาวเย็นกว่าบ้านเกิดที่ตนจากมา สายตาคมกวาดมองหาที่พักสำหรับคืนนี้ จนสะดุดตาเข้ากับโรงน้ำชาที่หนึ่ง.
-
หลินชางเฟิน
คืนนี้เราจะพักกันที่นั่น
-
ชางเฟินว่าพลางชี้ให้น้องชายดู
-
หลินไห่ควาน
ข้าอยากไปพักที่หอนางโลม ท่านไม่คิดจะเปิดหูเปิดตาดูบ้างหรือ
-
หลินไห่ควาน
ท่านเหี่ยวเฉามาจนอายุ 19 ปีแล้ว ไม่คิดจะมองหญิงอื่นไดเลย เป็นไปได้ไง
-
หลินชางเฟิน
ข้าไม่สนใจ.
-
หลินไห่ควาน
หรือท่านไม่ชอบผู้หญิง!
-
หลินชางเฟิน
รีบเดินเข้า เจ้าพูดอีกครั้งข้าจะอุดปากเจ้าด้วยหม้อ!
-
หลินไห่ควาน
แบร่...ข้าแค่หยอกนิดเดียวเอง🤔
-
สองพี่น้องเดินเข้ามาในตัวโรงน้ำชา ผู้คนที่อยู่ภายในโรงน้ำชาตอนนี้ต่างหยุดดื่มกินแล้วหันมามองสองพี่น้องกันเป็นตาเดียว
-
หญิงสาวหลายคนพากันกระซิบด้วยท่าทีเขินอายเมื่อได้เห็นผู้มาเยือนใหม่ ด้วยใบหน้าที่คมสวยบวกกับผิวขาวและร่างกายสูงตามฉบับรูปวาดของทั้งสองพี่น้องนั้นทำให้ทั่วโรงน้ำชาดูครึกครื้น
-
หลินชางเฟิน
ข้าต้องการที่พัก.
-
ชางเฟินเดินไปหาคุณยายเจ้าของโรงน้ำชา คุณยายพยักหน้าสองสามทีก็ทำท่าเชื้อเชิญให้ทั้งสองเดินตามขึ้นไป
-
ด้านบนเป็นห้องพักหลายห้อง ดูกว้างและสะอาดตา คุณยายเดินมาหยุดอยู่ที่ห้องหนึ่ง ชางเฟินคุยเรื่องค่าที่พักกับยายแก่ซักครู่หนึ่ง ตกลงกันได้แล้วคุณยายก็เดินกลับลงไป
-
หลินไห่ควาน
ฟ้าพึ่งเริ่มมืด งั้นข้าขอไปเที่ยวเล่นก่อนได้ไหม ข้าสัญญาจะไม่ก่อความวุ่นวาย🙋
-
หลินชางเฟิน
ถือซะว่าจะต้องฝึกวิชาอีกเป็นเดือนจึงจะได้ออกมาอีกครั้ง ก็ได้ อย่าไปนานนัก ระวังตัวของเจ้าด้วย.
-
ไห่ความยิ้มพลางเดินจากไป
-
ชางเฟินเดินเข้ามาในห้อง นั่งลงและรินน้ำชาที่หอมคลุ้งไปทั่ว แล้วค่อยๆจิบอย่างสุนทรีย์
-
ก๊อก..ก๊อก...ก๊อก
-
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ชางเฟินลุกและเดินไปเปิดประตูเพราะคิดว่าคงเป็นคุณยายเจ้าของโรงน้ำชา
-
หลินชางเฟิน
มีอะไรหรือคุณย..ยาย
-
อี้ฟู่เฉิน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น