ตอน 3
-
เมฆ
แล้วมึงทำไงต่อวะ
-
เดช
กูก็ไม่รู้ว่ะ กูรู้สึกผิดมากเลยนะเว้ย
-
เดช
ถ้าวันนั้นกูยังอยู่กูคงช่วยพิมได้มากเลยแหละ
-
เมฆ
มึงอย่าโทษตัวเองเดช
-
เมฆ
ทุกคนเขาพยายามช่วยกันเต็มที่แล้ว
-
เดช
แล้วทำไมพิมถึงตกน้ำล่ะ
-
เมฆ
ก็วันนั้นฝนมันตกแรงมาก จู่ๆน้ำตาก็ไหลหลั่งมา ทำให้พิมไหลตามน้ำไป
-
เมฆ
ว่าจะเจอศพก็ 3 วันเกือบ 4 วัน
-
เมฆ
วันนั้นกูก็นอนหลับอยู่ในห้อง กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าน้ำป่ามันมาตอนที่พิมกำลังเล่นอยู่ กูก็รู้สึกผิดเหมือนกัน ถ้ากูไม่นอนหลับกูคงผู้ช่วยพิมได้
-
เดช
แล้วทำไมกูถึงสื่อสารกับพิมได้
-
เดช
นี่มันตั้ง 5 ปีแล้วนะเว้ย
-
เมฆ
เดช มึงไม่รู้อะไรเลยหรอวะ
-
เมฆ
พิมมันแอบชอบมึงตั้งนานแล้วนะ
-
เดช
กูก็ไม่รู้เหมือนกัน
-
เมฆ
มึงจำวันวาเลนไทน์ก่อนจบได้ไหม
-
เมฆ
พิมพ์มันเป็นคนเอาของขวัญมาไว้ใต้โต๊ะมึงเองแหละ
-
เมฆ
แล้วเวลาที่มึงขาดเรียน มึงจำได้ไหมใครเป็นคนติวให้มึง
-
เดช
จำได้ดิ พิมพ์เป็นคนติวให้กูทุกอย่างเลย แต่กูไม่เคยคิดอะไรกับพี่พิมพ์นะเว้ย
-
เดช
แต่พิมพ์เป็นคนดี อันนี้กูยอมรับ
-
เมฆ
แล้วมึงรู้ไหมวันที่เขา เจอศพอยู่พิมพ์มันกำอะไรไว้ในมือ
-
เมฆ
มันกำผ้าเช็ดหน้าไว้
-
เดช
ผ้าเช็ดหน้ากูเป็นคนให้พิมพ์เองแหละ
-
เดช
วันนั้นฝนมันตก วันเดียวกับวันที่พิมพ์ตาย กูว่าหน้าพิมพ์เลอะ กูเลยเอาผ้าเช็ดหน้าให้พิมพ์ไป
-
เมฆ
ก็นี่ไง! จิต สุดท้ายของพิมพ์ มันอยู่ที่มึงเลยไอ้เดช
-
เมฆ
พิมพ์มันคงคิดว่ามึงมีใจให้มันหรือเปล่า
-
เดช
กูไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะเว้ย
-
เดช
เฮ้ย!! เมฆ ไฟบ้านกูดับว่ะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น