หลังจากทานอาหารมื้อดึกเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั้งคู่ก็ช่วยกันทำความสะอาดและล้างจาน แม้ว่าธารินจะบอกให้ชายหนุ่มกลับไปพักผ่อนก่อนได้เลย แต่ณฤทธ์ก็ยืนยันว่าที่จะช่วย โดยอ้างว่าจะได้เสร็จเร็วๆ เธอเองก็จะได้กลับไปพักผ่อนเช่นเดียวกัน จึงทำให้เป็นการล้างจานที่ประหม่าระคนอบอุ่นอย่างที่หญิงสาวเองก็ไม่คาดคิดว่าเธอเองจะมีอาการแบบนี้ให้กับใครอย่างง่ายได้ โดยเฉพาะ คนที่อยู่สูงจนเกินเอื้อมเช่นนี้ 

"ไป....ผมเดินไปส่งคนที่ห้อง"  

"อ่ะ มะ ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง" หญิงสาวลืมสนิทว่า ถึงขัดไปก็เท่านั้น ชายหนุ่มก็ไม่ทำตามที่เธอบอก นอกจากจะทำตามใจตัวเอง 

"แค่นี้เอง...ผมเดินไปส่งได้..ชักช้า เดี๋ยวจะเช้าก่อนนะ" นัยน์ตาสีเทาวิบวับ ล้อเลียนภายใต้แสงไฟสลัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะเปิดไฟทุกดวงในห้องอาหาร เสมือนเป็นการหยุดข้อโต้งแย้งไปโดยปริยาย 

ธารินเลยรีบเดินตัวลีบออกจากห้องอาหารทันที เท้าบางก้าวขึ้นบันไดระหว่างชั้นเพื่อต้องการไปถึงห้องนอนของตนที่อยู่อีกปีกหนึ่งให้เร็วที่สุด ขณะที่ชายหนุ่มเดินตามหลัง ก็อดไม่ได้ที่จะลอบมองงขาเรียวที่โผล่นอกชายชุดนอนเนื้อเนียน แวบเข้ามาในหัวเหมือนกันว่าอยากจะใช้มือหนาลูบไล้เนื้อเนียนนั้นว่าจะลื่นมือสักเพียงไหน 

"ขอบคุณที่เดินมาส่งนะคะ" หญิงสาวกำลังจะผละเดินเข้าไปในห้องของตน ทว่าชายหนุ่มจับลูกบิดประตูไว้ก่อน มือหนาจึงทาบทับอยู่บนมือบางที่กำลังจะปิดประตูโดยความตั้งใจก็ว่าได้ ไอร้อนจากปลายนิ้วผ่านไปยังร่างหญิงสาว มุ่งตรงไปที่หัวใจ ทำให้เธอถึงกับใจเต้นแรงแทบจะปะทุออกมาจากอก  

"คุณทำงานจนดึกแบบนี้ทุกวันเลยหรือ? แสงไฟในห้องนอนของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มมองเห็นโต๊ะทำงาน ที่คอมพิวเตอร์ยังเปิดไว้อยู่ พร้อมกับกองเอกสารวางอยู่หลายแผ่น 

"ก็บางวันนะคะ ถ้างานไม่ทัน" จริงๆ แล้วแทบจะทุกวันด้วยซ้ำ เพราะเธอต้องแบ่งเวลาไปหาพ่อกับแม่ และเยี่ยมน้องชายที่อยู่โรงพยาบาลด้วย พร้อมกันนี้ธารินพยายามดึงมือบางออกจากมือหนาที่วางอยู่ด้านบนอย่างละมุนละม่อน แม้จะเสียดายเพียงใดก็ตาม แต่ตรงกันข้าม มือหนาเปลี่ยนจากทาบทับมือบางมาเป็นฉวยจับข้อมือของเธอทันที 

"ผมคงใช้งานคุณหนักไป.... เดี๋ยวผมจะหาแม่บ้านมาช่วยคุณเพิ่มสักคน" งานที่ชายหนุ่มให้หญิงสาวทำ ก็แค่ดูแลห้องนอนส่วนตัวของเขาและเรื่องงานอาหาร และงานเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ซึ่งว่ากันตามหน้าที่แล้ว ธารินเองก็ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขามากกว่า ส่วนงานบ้านอื่นๆ นั้น ก็มีแม่บ้านประจำที่มาเช้าเย็นกลับทำให้อยู่แล้ว  

"มะ ไม่หนักหรอกค่ะ... บางทีดิฉันก็แอบทำงานส่วนตัวด้วยค่ะ" 

"หือ...." ชายหนุ่มยกคิ้วเป็นเชิงถาม และดูเหมือนจะไม่ปล่อยให้หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องได้ง่าย ๆ ประวิงเวลาเพื่อสูดความหอมอ่อนจาง และเอ็นดูในท่าทีขวยเขินอย่างเป็นธรรมชาติไม่ได้เสแสร้งของเธอ 

"ก็....ต้องไปเยี่ยมน้องกับพ่อแม่น่ะค่ะ" เมื่อไหร่จะปล่อยให้เธอเข้าไปในห้องซะที มือหนาราวกับคีมเหล็กรัดข้อมือเธอไว้แน่น  

"ผมก็ไม่ว่าอะไร เสาร์อาทิตย์นี้ผมจะไปเป็นเยี่ยมด้วย"  

"ได้ๆ ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปนอนก่อนนะคะ.... เอ่อ..อ่า ปล่อยมือดิฉันก่อนได้ไหมคะ"  

"อ้อ.... ผมลืมไป ว่าแต่ว่า จะไม่ say good night ก่อนหรือครับ" ถึงตอนนี้ชายหนุ่มเองก็ยังไม่ยอมปล่อยข้อมูลของหญิงสาว 

"ก็.... Good night ค่ะ" เธอเรียนรู้ว่า ทำตามที่ชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าต้องการเป็นการดีที่สุด แล้วเรื่องอื่นๆ จะง่ายตามมา 

"ผมหมายถึง Good night kiss ต่างหาก" ไวเท่าคำพูด ริมฝีปากหนาได้รูปทาบทับลงบนกลีบปากอิ่มสีกุหลาบอย่างรวดเร็ว ไม่ทันให้ร่างบางได้ทันตั้งตัว มือหนาอีกข้างรัดเอวคอดตะหวัดรัดร่างของหญิงสาวให้เข้ามาแนบชิดเบียดแน่นที่แผงอกแกร่ง กลีบปากสีกุหลาบถูกเค้าคลึงอย่างละเมียดละไม ซ้ำๆ ย้ำๆ สะโพกกลมกลึงถูกลูบไล้อย่างอ่อนโยน แม้มีเพียงผ้าผืนน้อยกั้นก็ไม่สามารถสะกดความหวาบหวิวไว้ได้ มือหนา ละเรื่อยไต่ขึ้นไปสัมผัสผิวเนื้อเรียบลื่น แผ่นหลังที่นุ่นละเอียดมือปลุกเร้าให้ความเป็นชายตื่นตัวขึ้นอย่างไม่อาจทัดทานได้ กลีบปากอิ่มถูกบดเคล้าคลึงหนักขึ้น ยิ่งเคล้าคลึงหนักมากเท่าใด ยิ่งทำให้หญิงสาวตะเลิดเพลิดเพลินไปไกล เขาเป็นผู้นำที่มากด้วยประสบการณ์ เธอเป็นผู้ตามที่ด้อยประสบการณ์ ทว่าตื่นเต้น กระหายใคร่รู้ที่จะเรียนรู้บทเรียนอันแสนรัญจวนนี้ราวกับผู้หญิงกร้านโลก มือบางที่ในตอนแรกต้องการผลักไสร่างแกร่งออกไป กับกลายเป็นโอบรอคอชายหนุ่มไว้เพื่อไม่ให้ร่างสั่นระริก อ่อนยวบราวกับขี้ผึ้งถูกไฟลน ร่วงกองลงบนพื้น 

"Ahh so sweet! " 

ชายหนุ่มพรึมพรำในลำคอ แทบจะไม่เป็นเสียง ก่อนที่จะสอดลิ้นร้อน เข้าไปในโพรงปากประหนึ่งคนที่ได้กลิ่น จิบชิมลิ้มลองเครื่องดื่มแก้วโปรด ทว่ายังต้องการความหวานมาเติมเพื่อเพิ่มความกลมกล่อมให้มากขึ้น ลิ้นร้อนตะหวัดรัดเกี่ยวเรียวลิ้นบางอย่างยอกล้อ คนหัวไวก็เรียนรู้ที่จะตอบรับด้วยการตะหวัดรัดลิ้นร้อนนั้นอย่างเคอะเขินในคราแรก ก่อนจะเรื่อยไหลไปตามธรรมชาติภายใต้ผู้ชำนาญชี้นำ 

"อ๊ะ อะ!!!...." เสียงรัญจวนกึ่งประท้วงแผ่วเบาในลำคอของร่างระหง เมื่อมือหนาเคลื่อนเข้ามากอบกุมอิ่มเต็มที่ไร้บราเซียห่อหุ้มจนล้นมือ พร้อมขยับนวดคลึงเบาๆ ทว่าเร้าอารมณ์ยิ่งนัก จากความต้องการเพียงแค่ "Good night kiss" ในตอนแรกกลับกลายเป็นว่าความต้องการมีกว่าเดิมเป็นพันเท่าทวีคูณ  

"คะ คุณฤทธิ์... คุณฤทธิ์ พะ พอก่อนค่ะ" ธารินพยายามเรียกชื่อชายหนุ่ม เพื่อดึงทั้งสติที่ขาดผึ่งของตนและชายหนุ่มให้กลับมา แม้จะยากเย็นก็ตาม ทว่าถ้าเธอปล่อยให้อารมณ์ไหลเชี่ยวไปตามความต้องการปราศจากสติยั้งคิดแล้ว เธอก็คงจะเหมือนผู้หญิงที่เธอเห็นในคืนนั้น ที่เป็นเพียง "One night stand" เท่านั้น 

ชายหนุ่มเหมือนจะได้สติเช่นกัน ทว่ายังคงเล็มลิ้ม เคล้าคลึงปากอิ่ม ที่เริ่มบวมเจ่อขึ้นมาทันตา ใบหน้าแดงก่ำจนถึงใบหู มือบางโอวแผ่นหลังของชายหนุ่มไว้เพื่อยึดเป็นเสาหลักไม่ให้ร่างบอบบางของตนโงนเงน ในที่สุด ณฤทธิ์ก็ค่อยๆ ถอนริมฝีปากหนาจากปากอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง มือหนาที่กอบกุมอกอิ่มจนทะลักฝ่ามือก็ย้ายมารัดเอวบางไว้แทน รอจนลมหายใจของทั้งคู่สม่ำเสมอเป็นปกติ ขาเรียวยาวไม่สั่น ยืนบนพื้นได้อย่างมั่นคงแล้ว

"ผมแค่จะ.... good night kiss เท่านั้น" เสียงต่ำพร่า ตรงซอกคอหอมกรุ่น จนทำให้คนฟังขนลุกเกรียวขึ้นอีกครั้ง

"อะ อ่า.... Good night ค่ะ"

ร่างหอมกรุ่น ผลุบเข้าห้องทันที..... !!