เราทำเพื่อสังเวย
-
ณ โรงเรียนหมาราช
-
เวลา 15:30 น.
-
พระอาจารย์
เอาล่ะทุกคนพระอาจารย์ขอเตือนอยู่อย่างนะ
-
พระอาจารย์
อย่าเข้าไปในห้องเรียนนครศิลเป็นอันขาด
-
พระอาจารย์
ในช่วงจันทรุปราคา
-
พระอาจารย์
เข้าใจนะ
-
พระอาจารย์
โอเคกลับกันได้
-
พระอาจารย์
แต่เจนมาหาพระอาจารย์หน่อย
-
เจน
เออได้ค่ะ
-
นาย
พระอาจารย์มีอะไรกับเจนมั้ยครับ
-
พระอาจารย์
ไม่มีอะไรหลอกพระอาจารย์เพียงแค่จะคุยเรื่องส่วนตัวน่ะ
-
นาย
ครับถ้างั้นผมกลาบลานะครับ
-
พระอาจารย์
ไปเถอะ
-
นาย
บายเจน ดูแลตัวเองด้วยนะ
-
เจน
เธอไปเถอะ
-
ณ ห้องบำรุงพระพุทธศาสนา
-
เวลา 16:00 น.
-
เจน
พระอาจารย์มีอะไรเหรอคะ
-
พระอาจารย์
เท่าที่เรี่ยนมาตลอดสองปีมานี้พระอาจารย์สังเกตุเธอมาตลอด
-
พระอาจารย์
เธอดูกังวล
-
พระอาจารย์
มีอะไรให้พระอาจารย์ช่วยไหม
-
พระอาจารย์
ไม่ต้องกลัวพระอาจารย์ไม่บอกใครหลอก
-
เจน
ก็ได้ค่ะ
-
เจน
เมื่อปีที่แล้วดิฉันไปเที่ยวบนดอยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
-
เจน
ซึ่งตอนนั้นหนูเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดไทยเหมือนเป็นคนในกรุง
-
พระอาจารย์
แล้วคนที่เธอเห็นเนี่ยมีชื่อไหม
-
เจน
หนูยังไม่รู้จักรเธอเลย
-
เจน
เธอเอาแต่กวักมือเรียกหนู
-
เจน
พอหนูเข้าไปหาเธอก็บอกแต่ "ข้ารู้จักรออเจ้า"หลังจากนั้นหนูก็ตื่นขึ้นมา
-
เจน
รู้ตัวอีกทีหนูก็อยู่โรงพยาพยาบาล
-
เจน
มันคืออะไรคะ
-
เจน
หนูไม่เข้าใจ
-
พระอาจารย์
เอิมพระอาจารย์พอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเธอถึงทำตัวแปลกไป
-
เจน
แปลกยังไงเหรอคะ
-
พระอาจารย์
ก็เมื่อไม่กี่วันก่อนพระอาจารย์เห็นเธอรำในห้องนครศิล พร้อมพูดสำเนียงแปลก
-
เจน
โอไม่แม้แต่ในโรงเรียนหนูก็เป็นเหรอเนี่ย
-
พระอาจารย์
นี่จะบอกว่าเหตุกาลณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้ง
-
เจน
ใช่ค่ะมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อสี่วันก่อน
-
เจน
ในช่วงที่หนูกำลังนอนอยู่แล้วฝันเห็นตำหนักแห่งหนึ่งมันดูเงียบมาก
-
เจน
พอหนูเข้าไปในตำหนักหนูก็............หะหะเห็น............
-
พระอาจารย์
เห็นอะไร
-
แม่นางกทุลี
ก็เห็นในสิ่งที่ข้าไม่ต่องการให้เห็นไงล่ะ
-
พระอาจารย์
นี่เธอสินะ
-
พระอาจารย์
ที่สิงร่างอยู่ในตัวเจน
-
แม่นางกทุลี
ข้ามิอาจสิงร่างใครได้เพราะบาปที่ติดตัวข้ามานั้นชั่งสาหัส
-
แม่นางกทุลี
ข้าคงมิอาจทำบาปให้มากกว่านี้ดอก
-
แม่นางกทุลี
ข้าเพียงแค่ขออยู่อาศัยเท่านั้น
-
พระอาจารย์
แล้วทำไมเธอถึงไม่เอาคนอื่นล่ะ
-
แม่นางกทุลี
ท่านคือพระนี่ท่านคงรู้แก่ใจ
-
แม่นางกทุลี
ว่าทำไมข้าถึงเลือกยัยนี่
-
พระอาจารย์
ข้ารู้ว่าเจ้าเจ็บปวดมาก
-
พระอาจารย์
แต่อย่าให้เจ้าทำบาปไปมากกว่านี้เลย
-
พระอาจารย์
มิเช่นนั้นเจ้าจะตกนรกเจ็ดขุมสามร้อยห้าสิบขั้นนะ
-
แม่นางกทุลี
ข้ามิ กลัว
-
แม่นางกทุลี
ก่อนตายข้าเห็นสัตว์นรกมามากพอที่จะรู้ว่ามันไม่มีบทลงโทษไหนจะทรมาณกว่าบทลงโทษของข้า
-
พระอาจารย์
แล้วบทลงโทษของเจ้าคืออะไรล่ะ
-
แม่นางกทุลี
ตายทั้งคนสลายทั้งวิญญาณ
-
พระอาจารย์
เจ้าทำไปเพื่ออะไร
-
แม่นางกทุลี
ข้าทำเพื่อสังเวย
-
แม่นางกทุลี
ให้กับอาจารย์ของข้า
-
พระอาจารย์
แต่อาจารย์ของเจ้าคงไม่ต้องการมันดอก
-
แม่นางกทุลี
ท่านอย่าเถียงข้า
-
แม่นางกทุลี
แต่ก่อนที่ข้าจะไป ข้าจะอ่านกลอนให้ท่านฟัง
-
แม่นางกทุลี
เพื่อท่านจะได้รู้ว่าคนที่ข้าสิงอยู่ทำอะไรไว้บ้าง
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น