ฉันสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อแมทเทียสขบเม้มที่ยอดอกของฉันเบาๆ อย่างหยอกเย้า จนฉันต้องเม้มริมฝีปากและทุบไปที่บ่าแกร่งของเขาแรงๆ หนึ่งทีพร้อมกับรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองรอนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อสบเข้ากับสายตาคมวาววับของแมทเทียส

“แผลฉันไม่เป็นไร ได้ยาดีแบบนี้คงหายเร็ว” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าดังอยู่ข้างใบหูจนหัวใจของฉันเต้นรัวเร็วขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

“จะบ้ารึไง นายยังไม่ได้ดื่มเลือดฉันเลยนะ…”

“แค่นี้ก็น่าจะพอ”

มือใหญ่บีบเค้นและสะกิดยอดอกทั้งสองข้างของฉันไปมาอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง และฉันก็รีบจับบ่ากว้างของแมทเทียสและดันให้เขาออกห่างเล้กน้อยด้วยความรวดเร็ว

“มะ…ไม่ได้นะ นายอย่าทำแบบนี้สิ ตอนนี้นายต้องพักผ่อน…อื้อ!”

ฉันยังพูดกับแมทเทียสไม่ทันจบประโยคดีด้วยซ้ำ เขาก็โน้มลงมาประกบริมฝีปากกับฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับสอดแทรกลิ้นเปียกชื้นเข้ามาตวัดลิ้นเล็กของฉันไปมาจนฉันได้แต่ครางอยู่ในลำคออย่างควบคุมไม่ได้

พรึบ!

“กินเธอก่อน แล้วค่อยพักก็ได้น่า”

“นายนี่มัน…อ๊ะ”

แมทเทียสถอดกางเกงของฉันออกและเขาก็ยืดตัวขึ้นแล้วถอนกางเกงยีนส์ของตัวเองออกด้วยความรวดเร็ว ตอนนี้จึงทำให้เราทั้งสองคนเปลื่อยเปลาไม่ต่างกัน

ฉันมองสบสายตาดุดันของแมทเทียส แล้วเหลือบสายตาลงไปมองที่ผ้าพันแผลของเขาและยกมือขึ้นไปลูบไล้มันอย่างแผ่วเบาด้วยความเป็นห่วงทันที

“ฉันไม่เจ็บหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะเฮเลน่า”

เสียงทุ้มเข้มแหบพร่าดังอยู่ข้างใบหู แล้วแมทเทียสก็จับมือของฉันข้างที่กำลังลูบไล้ที่ผ้าพันแผลของเขาเอาไว้ ฉันส่งยิ้มบางไปให้แมทเทียสที่ยังคงมองสบสายตากับฉันไม่ห่าง

“ถึงนายจะบอกแบบนั้น แต่นายก็น่าจะรู้ว่ายังไงฉันก็เป็นห่วงนายอยู่ดี”

“ฉันจะไม่มีวันตายเฮเลน่า และฉันจะไม่มีวันให้เธอเป็นอันตรายเด็ดขาด”

มือใหญ่ลูบไล้ที่ผิวแก้มของฉันอย่างแผ่วเบาพร้อมกับแมทเทียสที่ส่งยิ้มบางมาให้ฉันอย่างอ่อนโยนจนฉันต้องยกแขนทั้งสองข้างโอบกอดรอบลำคอแกร่งแล้วดึงให้เขาโน้มลงมารับรสจูบจากฉันด้วยความนุ่มนวล

ครั้งนี้ฉันเป็นคนจูบแมทเทียสก่อน และโอบกอดเขาเอาไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหายไปทันทีที่ฉันคล้ายอ้อมแขนทั้งสองข้างของตัวเองออกจากร่างกายสูงใหญ่ของเขา…

“ฉันรักนาย…แมท”

“ฉันรู้ ฉันก็รักเธอ เฮเลน่า”

“อื้อ!”

แมทเทียสจับต้นขาทั้งสองข้างของฉันแยกออก แล้วเขาก็ค่อยๆ ดุนดันแก่นกายใหญ่เข้ามาภายในตัวฉันช้าๆ พร้อมกับขบสันกรามเอาไว้แน่นอย่างควบคุมอารมณ์

“เฮเลน่า…”

“อ๊ะ!”

ฉันสะดุ้งเฮือกและจิกเล็บลงไปที่แผ่นหลังกว้างของแมทเทียสแรงๆ อย่างไม่รู้ตัว และเมื่อมีสติและรับรู้ได้ว่าตัวเองกำลังกอดเขาเอาไว้แน่นจนเกินไปก็ขยับตัวออกห่างจากแมทเทียสเล็กน้อย เพราะกลัวว่าจะโดนบาดแผลของเขาเข้า

แต่แมทเทียสกลับใช้ท่อนแขนแข็งแรงโอบรอบเอวบางของฉันแล้วดึงตัวฉันขึ้นจนต้องนี้ฉันกำลังนั่งคร่องอยู่บนตักแกร่งของเขาอยู่โดยช่วงล่างของเราสองคนยังเชื่อมกันอยู่ ให้ตาย น่าอายจนฉันหน้าแดงไปหมดแล้วเนี่ย

“ถ้ากลัวฉันเจ็บ เธอก็ต้องเป็นคนขยับนะ”

แมทเทียสมองหน้าฉันด้วยสายตาคมวาววับอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วมือใหญ่ลูบไล้ที่ผิวแก้มแดงๆ ของฉันไปมาอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง

“มะ…ไม่เอานะแมท คือฉัน อื้อ”

ฉันเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่นอย่างเขินอาย และไม่กล้ามองลงต่ำมองกว่าช่วงไหล่กว้างของแมทเทียสด้วยซ้ำ แถมแขนฉันทั้งสองข้างก็คล้องรอบลำคอแกร่งของเขาเอาไว้ แล้วรีบโอบกอดแมทเทียสทันทีที่เขามองลงมายังร่างกายของฉัน บ้าชะมัดเลย ฉันยิ่งอายๆ อยู่ เขาจะมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นทำไมกันล่ะเนี่ย!

“หึ อายเหรอ หัวใจเธอเต้นแรงมากเลยนะเฮเลน่า”

“แมท…”

แมทเทียสพูดชิดกับใบหูของฉันจนรู้สึกสยิว และยิ่งฝ่ามือใหญ่กำลังลูบไล้ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉันไปมามันยิ่งทำให้ฉันต้องเม้มริมฝีปากเอาไว้แน่นอย่างทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที

“ว่าไง อายเหรอ”

“นายจะมาถามอะไรตอนนี้เนี่ย…อื้อ”

ฉันนั่งนิ่งและกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ทันทีที่แมทเทียสเริ่งขยับแก่นกายใหญ่เข้าออกภายในตัวฉันช้าๆ มือใหญ่อีกข้างก็จับสะโพกของฉันให้ขยับตามจังหวะของเขาที่สวนขึ้นมาจนฉันใจเต้นตึกตักมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก

“หึ ก็แค่อยากรู้”

“อ๊ะ… นาย”

ฉันรีบจับบ่ากว้างของแมทเทียสเอาไว้ด้วยความรวดเร็ว เมื่อมือใหญ่ทั้งสองข้างของเขาเปลี่ยนมาจับที่เอวบางแล้วบังคับให้ร่างกายของฉันขยับขึ้นลงอยู่บนตักแกร่งของเขาแทน

“ไม่ต้องอายหรอกน่า”

“แมท อย่าแกล้งฉันแบบนี้… อ๊ะ”