วันนี้แตนแต่งตัวสวยด้วยเสื้อแขนตุ๊กตาลายดอกไม้น่ารัก พร้อมด้วยกางเกงยีนตัวเก่งเดินออกมาจากห้องของเธอ ใช่แล้ว วันนี้เธอจะไปเที่ยวงานกาชาดในจังหวัดกับเพื่อนๆที่นัดกันเอาไว้นั่นเอง

"อีแตนๆมึงแล้วล่ะ ไป้ รถเขาจอดท่ายุโดนแล่วเด้อ.." เป็นเสียงของน้อยนั่นเองที่เดินมาตามเพื่อนของเธอถึงที่บ้าน เพราะว่าไม่เห็นเพื่อนไปหาที่จุดจอดรถที่นัดกันเอาไว้เสียที

"แล่วๆกำลังสิลงไปเดี่ยวนี่ล่ะ ต่อๆมึงแต่งโตแล้วล่ะบ้อ" แตนร้องเรียกน้องชายของตนอยู่หน้าห้อง โดยที่ไม่รู้ว่าต่อนั้นแต่งตัวเสร็จจนลงไปยืนรออยู่ข้างล่างตั้งนานแล้ว

"ข่อยแล่วแต่โดนแล่ว เหลือแต่เจ่านั่นล่ะบ่แล่วเป็นจักเทือยุ"

"แล่วๆล่ะสิจ่มเป็นหลายบักลิง" เด็กสาวว่าให้น้องชายก่อนที่จะเดินลงบันใดไปหาเพื่อนๆที่มารออยู่ข้างล่างแล้ว

"อิพ่อ อิแม่ข่อยไปก่อนเด้อ.." แตนหันกลับมาร้องบอกพ่อกับแม่ของตนก่อนที่จะเดินตามเพื่อนๆไป

"เบิ่งน้องนำเด้อลูกเด้อ.."

"จ้า" แตนร้องตอบกลับมาก่อนที่จะเดินต่อไปอีกไม่ไกลนัก ก็ถึงรถสองแถวคันที่จอดรออยู่ โดยรถคันนี้นั้นที่จริงแล้วก็เป็นรถของคนในหมู่บ้านนั่นแหละ เจ้าของรถใช้ขับเป็นรถประจำทางวิ่งระหว่างหมู่บ้านกับในตัวจังหวัดเป็นประจำทุกวันอยู่แล้ว และตอนนี้ก็กำลังรับจ๊อบพิเศษด้วยการจัดพาไปเที่ยวงานกาชาดของจังหวัดด้วยราคาเหมารวมไปกลับ 50 บาทต่อคนนั่นเอง ที่งานกาชาดในวันนี้เป็นวันที่คึกคักและมีคนเยอะมากกว่าทุกๆวัน เพราะวันนี้จะมีการประกวดร้องเพลงในงานด้วยนั่นเอง

"เอื้อยแตนข่อยไปกับหมู่เขาก่อนเด้อ.." ต่อบอกกับพี่สาวทันทีที่ลงจากรถสองแถวแล้ว

"ไปกะไปซะ แต่ว่าพวกสูไห่เบิ่งกันดีๆเด้อ ขั่นไปพ้อเขามีเรื่องมีราวอิหยังกันกะอย่าพากันเข่าไปไกล้อย่าไปมุงนำเขามันสิถืกลูกหลงเด๊ะ! เข่าใจบ่" แตนกำชับกำชากับน้องชายก่อนที่จะปล่อยให้ไปเดินเที่ยวกันเองตามประสาของพวกเด็กผู้ชาย

"พวกข่อยฮู่แล่ว" ต่อหันมาบอกกับพี่สาวก่อนที่จะรีบเดินตามหลังเพื่อนๆไป ส่วนแตนเองก็แยกไปกันกับเพื่อนสนิทอีกสองคนของตนเช่นกัน

"มึงสิไปสมัครฮ้องเพลงนำหมู่เขาอิหลีติอีแตน" จู่ๆติ๋มถามเพื่อนขึ้นด้วยความอยากรู้ ขณะที่กำลังเดินดูนั่นดูนี่กันอยู่

"กะอิหลีนั่นตั่ว ตอนนี่เฮาต้องไปสมัครกับพวกกรรมการเผิ่นไว้ซะก่อน นั่นเด๊ะเผิ่นนั่งยุในเต้นนั่นป่ะไปนำกัน" พูดจบเด็กสาวก็เดินนำหน้าเพื่อนๆตรงไปที่ๆทางคณะกรรมการนั่งอยู่ทันทีโดยไม่มีลังเลใจเลยสักนิด

"หนูมาสมัครฮ้องเพลงค่า.." เธอบอกออกไปเสียงใสอย่างมั่นอกมั่นใจจนน้อยแอบนึกขำเพื่อนสาวที่ดูจะมั่นใจเกิ๊นนนน กรรมการที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรับสมัครเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวยิ้มให้ด้วยความเมตตาก่อนที่จะถามขึ้นว่า

"มาสมัครฮ้องเพลงวะติอีหล่า ฮ้องได่อิหลีบ่ล่ะอินางเอ้ย!นี่เป็นงานของจังหวัดบ่แมนของเล่นเด้อ! แล้วสิฮ้องเพลงอิหยังล่ะ"

"เพลงกินข้าวล่ะยัง ของเอื้อยต่ายอรทัยค่า.."

"เอ้าๆๆๆได่ๆๆเพลงกินข้าวหรือยังของต่ายอรทัยเนาะ อันดับที่ 8 เด้อโตนั่นถ่าฟังเสียงโฆษกยามเผิ่นประกาศเอิ้นซื่อตอนแข่งเด้อ"

"ค่าขอบคุณค่า" แตนรับคำซื่อๆ แต่ก่อนที่สาวน้อยจะหันหลังเดินออกไปกับเพื่อนของเธอ ลุงกรรมการของงานก็รีบเรียกเอาไว้เสียก่อนว่า

"เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งไปบอกซื่อมาก่อนติล่ะว่าจะของซื่ออิหยัง สิได่เขียนลงซื่อเอาไว่"

"เอาซื่ออิหลีฮึซื่อเล่นจ้าพ่อลุง" แตนถามขึ้นเพราะเคยได้ยินว่านักร้องบางคนนั้นไม่ได้ใช้ชื่อจริงในการร้องเพลงกัน

"ฮ่าๆๆกะแล้วแต่เด้อล่ะบาดนิ เอาชื่ออิหยังกะได่ ขอไห่ตะยามเอิ้นแล้วหันมากะพอ" กรรมการบอกขำๆที่เห็นว่าเด็กสาวคิดอะไรไปไกลมากมายขนาดนั้น

"เอาซื่ออิหยังอีน้อย" แตนหันไปขอความเห็นจากเพื่อนของเธอที่ยืนฟังอยู่ตรงนั้นด้วย

"กูบ่ฮู้นำมึงแหล่ว" น้อยตอบงงๆตามเพื่อนไปด้วย

"นักฮ้องเขากะไซ่ซื่อสมมุติกันนั่นตั่ว เขาบ่ไซ่ซื่ออิหลีกันดอกเขาตั้งเอาใหม่ม่วนๆกันทุกคนนั่นล่ะ" ติ๋มว่าไปโน่นเลย

"อีปอบมึงอีแตนมันยังบ่ได่เป็นนักฮ้องยุ" น้อยว่าเพื่อนขำๆ

"เอ้า!กะตั้งไว่ก่อนกะได่ตั่ว บาดถ่ามันดังจังบ่ได่คึดยาก ฮ่าๆๆๆๆ" ติ๋มบอกกับเพื่อนทั้งพูดทั้งขำ จึงอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

"กะชั่นเอาซื่ออิหยังดีว้า.." แตนทำท่าคิดอย่างเอาจริงเอาจัง กรรมการนั่งฟังเด็กสาวทั้งสามคนคุยกันอยู่ก็แอบยิ้มขำๆกับความไร้เดียงสาของสาวน้อยทั้งสามคนอยู่เงียบๆ

"กูคึดบ่ออกดอกอีแตน เอาซื่ออิหลีไปโลดกะแล่วตั่วใวใวสิได่ไปย่างเล่นเบิ่งของขายกัน" ติ๋มเร่งเพื่อนเพราะอยากจะไปเดินเที่ยวเต็มทีแล้ว แตนเองก็คิดอะไรไม่ออกอยู่เหมือนกัน จึงพยักหน้ารับก่อนที่จะหันมาบอกกับลุงคนที่เป็นกรรมการว่า

"หนูซื่อสกุณา นามสกุลผ่องใสค่าพ่อลุง"

"เอ่อๆๆๆๆซื่อสกุณา ผ่องใส เนาะเลขที่8เด้อ ถ่าฟังซื่อยามโฆษกเผิ่นประกาศเอิ้นซื่อนำเด้อ.."

"จ้าพ่อลุง" หลังจากที่ไปสมัครร้องเพลงเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แตนกับเพื่อนๆก็พากันออกไปเดินเล่นในงานกันต่อเพื่อรอเวลาที่จะขึ้นประกวดร้องเพลงต่อไป..