เมื่อสิบสามปีก่อนมีเด็กผู้หญิงถักเปียหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเดินมาซื้อของกับแม่และพี่ชายของเธอ แต่พอเธอเห็นอมยิ้มฝั่งตรงข้ามก็รีบวิ่งเข้าไปที่ร้านขายอมยิ้มโดยไม่ทันได้ดูสัญญาณไฟ รถส่งของที่กำลังเลี้ยวบีบแตรเสียงดังลั่นไปทั่วท้องถนน แวมไพร์ที่คอยดูเธออยู่ห่างๆพุ่งตัวเข้าไปอุ้มเด็กผู้หญิงถักเปียกไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงแล้วพาเธอไปที่ไปอีกฟาดของถนนได้อย่างปลอดภัย เด็กผู้หญิงถักเปียชื่อเฮเลน่ามองหน้าแวมไพร์หนุ่มแล้วกระพริบตากลมโตสดใสใส่แมทเทียสที่กำลังอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขน

’ขอบคุณที่ช่วยหนูนะคะ‘ เสียงเล็กน่ารักพูดกับแมทเทียสด้วยรอยยิ้มกว้าง

‘ระวังตัวหน่อยเฮเลน่า’

‘คุณรู้จักชื่อหนูด้วยเหรอ คุณเป็นใครคะ’ เฮเลน่ามองแมทเทียสด้วยความสงสัย

พรึ่บ!

แมทเทียสอุ้มเฮเลน่าในวัยห้าขวบไปที่ซอกตึกที่มีผู้คนไม่มากใกล้ๆกับบริเวณที่แม่ของเธออยู่ บรรยากาศรอบข้างหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เพื่อที่เขาจะสามารถคุยกับเฮเลน่าต่อได้สักนิด

’แมทเทียส ฉันชื่อแมทเทียส เธอจะเป็นของฉันเฮเลน่า‘

’แมทเทียสเหรอคะ’ แล้วเฮเลน่าก็หลับไปในอ้อมแขนแข็งแรงของแมทเทียสทันที เขาพยายามทำให้เธอหลับหลายครั้งแต่เฮเลน่ากลับไม่หลับสักทีจนครั้งนี้เป็นครั้งที่สามได้แล้วที่เขาบังคับให้เธอหลับลง

‘เธอยังเหมือนเดิมเลยนะเฮเลน่า’ แมทเทียสมองเฮเลน่าด้วยความคิดถึง เขาเฝ้ารอเธอมานาน หลายร้อยปีก่อนแมทเทียสหลงรักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นมนุษย์ไม่ใช่แวมไพร์ เลือดของเธอมีพลังมากมายโดยที่เธอไม่รู้ตัว ทำให้มีแวมไพร์ตนอื่นต้องการตัวเธอ เขาต่อสู้เพื่อปกป้องเฮเล็นผู้หญิงที่เขารัก แต่มีแวมไพร์กำลังจะแท่งดาบเงินไปที่แมทเทียส เฮเลนกลับวิ่งเข้ามาขวาง

’ไม่นะเฮเล็น!’ แมทเทียสเข้าไปกระชากร่างแวมไพร์ที่แทงเฮเลนด้วยความโกรธ เขาต่อสู้จนแวมไพร์หนีหายไปจนหมด

‘แมท’ แมทเทียสอุ้มเธอขึ้นมากอดไว้แนบอก

‘ฉันอยู่นี่เฮเล็น’

‘ไม่เป็นไรแมท ฉันไม่หายไปไหน อึก!’

‘เฮเล็น’

‘ฉันจะกลับมาหานายนะแมท อึก รอฉันก่อนนะ’ ภาพในครั้งนั้นยังคงฉายชัดอยู่ในหัวของแมทเทียส เขายังคงจำเธอได้ไม่ว่าจะผ่านไปนานมากแค่ไหน ครั้งแรกที่เขาเห็นเฮเลน่าหัวใจเขาก็เหมือนจะเต้นขึ้นมาดื้อๆ ทั้งๆที่เขาเป็นแวมไพร์ เหมือนเฮเลน่าจะดึงดูดให้เขาคอยตามดูเธออยู่ห่างๆตลอดเวลา หัวใจมันจะเต้นเร็วขึ้นทันทีที่เฮเลน่าจะมีอันตรายมันเต้นแรงมากจนเขาทรมาน ตอนนี้แมทเทียสได้เลือกผู้หญิงของเขาแล้ว เขาจะไม่มีวันให้เธอหายไปไหนอีก

“ฉันเหมือนเฮเล็นเหรอ” ฉันหันไปถามแมทเทียสหลังจากที่เขายอมเล่าให้ฟังว่าทำไมต้องเป็นฉันที่ถูกเลือกให้เป็นผู้หญิงของเขา มันน่าเหลื่อเชื่อจริงๆนะเนี่ย

”อือ เหมือนมากแต่นิสัยที่ดื้อรั้นของเธอที่ไม่เหมือน”

“แล้วถ้าฉันไม่ใช่เฮเล็นล่ะ นายยังจะเลือกฉันอยู่มั้ยแมท” ฉันถามแมทเทียสไม่เต็มเสียงเท่าไร ฉันจะทำยังไงถ้าฉันไม่ใช่เฮเล็นแต่เป็นแค่เฮเลน่าในตอนนี้

“ไม่ว่าเธอจะใช่หรือไม่ใช่ ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉันเฮเลน่า ฉันเลือกเธอ” แมทเทียสดึงตัวฉันเข้าไปกอด ฉันเลยเอาแขนไปโอบกอดเอวสอบของแมทเทียสไว้หลวมๆแล้วพูดแนบอกของเขา

“นายคงรักเฮเล็นมาก”

“อย่าคิดมากน่า แบบนี้ไงถึงไม่อยากบอก” แมทเทียสกอดฉันแน่นขึ้น

“นายยังไม่ตอบฉันเลย” แมทเทียสถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วเขาก็คลายอ้อมกอดออก มือใหญ่จับปลายคางฉันให้เงยไปสบสายตากับเขา นิ้วเรียวยาวของแมทเทียสลูบไล้ไปตามผิวแก้มของฉันแผ่วเบา

“อดีตฉันรักเฮเล็น แต่ตอนนี้ฉันรักเธอเฮเลน่า ไม่ว่าเธอจะใช่เฮเล็นหรือไม่ก็ตาม ฉันก็รักเธอ”

ฉันยิ้มกว้างแล้วเอามือเล็กขึ้นไปทาบทับมือใหญ่ของแมทเทียสไว้

“ฉันก็รักนายนะแมท รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรักนายง่ายขนาดนั้น”

ฉันกอดแมทเทียสแน่นอีกครั้ง ถึงตัวเขาจะไม่อุ่นเท่าไรแต่ฉันกลับอยากกอดเขาไปเรื่อยๆ

”เอ่อ คุยกันเสร็จยัง” เสียงอองรีดังขึ้น ฉันรีบขยับตัวออกห่างจากแมทเทียสทันที พอเงยหน้าขึ้นไปมองแมทเทียสเห็นเขากำลังยิ้มเจ้าเลห์ใส่ นี่เขารู้อยู่แล้วเหรอว่าอองรีเดินมาน่ะ แล้วก็ไม่บอกฉันสักคำให้นั่งกอดอยู่ได้

“อือ มีไร” แมทเทียสหันไปบอกอองรี แล้วปาสกัส กาแอล โมนิก้าและพี่เฮคเตอร์ก็เข้ามารวมตัวกันหมด

“ก็ไม่อยากเข้ามาขัดจังหวะหรอกนะ แต่กูมีเรื่องกิลแบร์จะบอก” ปาสกัสพูดขึ้นแล้วทุกคนก็เลยมานั่งรวมตัวคุยกันอีกครั้ง

“ว่ามา” แมทเทียสหันไปทางปาสกัสแล้วบรรยากาศก็เครียดขึ้นทันที

“มันกำลังจะเริ่มชิงตัวเฮเลน่าแล้วว่ะ” คำพูดของปาสกัสทำให้ทุกคนหันมามองหน้าฉันกันหมด

“มึงรู้ได้ไง” พี่เฮคเตอร์ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

”คนของมันเริ่มออกล่ามากขึ้นทุกวันแล้วอีกอย่างคนที่ฉันให้ไปสืบเรื่องนี้มันก็บอกมาว่ากิลแบร์ต้องการตัวเฮเลน่าเร็วที่สุด“ ฉันนั่งฟังปาสกัสนิ่ง ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงหรือช่วยอะไรพวกเขาได้บ้างเหมือนกัน

“มึงเอาไงไอ้แมท” พี่เฮคเตอร์หัมามองฉันแล้วถามแมทเทียสที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอย่างกังวล

”คืนนี้กูจะไปหาไอ้กิลแบร์เอง”

“แมท นายจะไปคนเดียวเหรอ” ฉันหันไปถามแมทเทียสด้วยความรวดเร็ว เขาคิดจะทำอะไรถึงต้องบุกไปหาดิลแบร์คนเดียวแบบนี้!

”ไม่ต้องห่วงเฮเล่นา ฉันไม่เป็นไร”

”แต่ว่าฉัน..”

”เธออยู่ที่นี่ห้ามออกไปไหนเข้าใจมั้ย” แมทเทียสหันมาบอกฉันเสียงเข้มจริงจัง ฉันอยากจะบ้าตาย ฉันทำอะไรช่วยพวกเขาไม่ได้เลยหรือไงนะ!