สวัสดีจ้าาา ธัญญ่ากลับมาอีกครั้ง! ในที่สุดการประกวด ธัญล่าฝัน ซีซั่น 3 ก็เดินทางมาถึงบทสุดท้าย (แม้จะไม่ท้ายสุดก็ตาม) กันแล้ว ธัญญ่าขอแสดงความยินดีอีกครั้งกับผู้เข้าประกวดที่คว้ารางวัลมาได้อย่างสวยงาม และนักอ่านทุกท่านที่เป็นกำลังสำคัญในการตัดสินรางวัล Popular Vote รวมถึงผู้เข้าประกวดทุกคนที่ทำให้แคมเปญนี้เกิดขึ้นได้ และเดินทางมาถึงซีซั่น 3 กันแล้วในปีนี้
วันนี้ธัญญ่าจะพาทุกคนไปทำความรู้จักกับบรรดานักเขียนผู้คว้ารางวัลกันมาได้อย่างสวยงาม!
พวกเขาเป็นใคร...และนิยายที่เข้าประกวดนี้มีที่มาอย่างไร มาสัมภาษณ์พวกเขาไปด้วยกันเลย
คนแรกที่ธัญญ่าต้องแนะนำคงเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจากผู้คว้ารางวัลชนะเลิศ จากเรื่อง ร้านสุราลืมเลือน ณ แดนวิญญาณ!
ธัญญ่า : สวัสดีค่า~ ธัญญ่าสุดสวยตัวแทนจากดินแดนธัญวลัยค่า
เหมยหงเซียน : สวัสดีค่ะ เหมยหงเซียน นะคะ
ธัญญ่า : ก่อนอื่นอยากจะถามก่อนเลยว่า รู้จักแคมเปญ ธัญล่าฝัน ซีซั่น 3 ได้อย่างไรคะ?
เหมยหงเซียน : รู้จักโครงการนี้ ผ่านทาง Facebook ค่ะ ก่อนหน้าวันสิ้นสุดโครงการแค่สองอาทิตย์ ตอนนั้นเกือบจะถอดใจไปแล้ว เพราะกลัวเขียนส่งไม่ทัน แต่สุดท้ายก็ฮึดจนเกิดมาเป็น ‘ร้านสุราลืมเลือน ณ แดนวิญญาณ’ นี่ล่ะค่ะ
ธัญญ่า : หูยยย สุดยอดไปเลยค่ะ สปิริตสูงอย่างนี้ เขียนนิยายเป็นประจำหรือเปล่าคะ?
เหมยหงเซียน : นิยายเรื่องร้านสุราลืมเลือน เป็นเรื่องแรกที่แต่งส่งประกวดค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นมีแต่งแฟนฟิคเรื่องนึงและนิยายจีนเรื่อง จันทรานิรันดร์รัก ภาคตามรักธิดาเทพ แต่ยังแต่งไม่จบค่ะ (กำลังอยู่ในช่วงรีไรท์ แต่แอบแว้บมาแต่งเรื่องนี้ส่งประกวดก่อน) ร้านสุราลืมเลือนจึงถือได้ว่าเป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์แต่งจนจบค่ะ
ธัญญ่า : ยิ่งฟังก็ยิ่งทึ่งไปเลยค่ะ แบบนี้เวลาประกาศผลแต่ละครั้ง น่าจะลุ้นมากๆ เลยใช่มั้ยคะ?
เหมยหงเซียน : ตอนประกาศผลแต่ละครั้งไรท์ลุ้นมากเลยค่ะ พอรู้ว่าผ่านเข้ารอบก็ดีใจน้ำตาจะไหล โดยเฉพาะรอบ 10 เรื่องสุดท้าย ไรท์ใจหายไปวูบนึงเพราะไม่เห็นชื่อเรื่องของตัวเอง แต่พอเห็นว่าผ่านเข้ารอบก็แทบจะกรี๊ดเลยล่ะค่ะ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะเข้ามาถึงรอบนี้ได้ ส่วนตอนประกาศผลว่าร้านสุราลืมเลือนได้รางวัลชนะเลิศ ตอนนั้นไรท์ถึงกับอึ้งไปแว้บนึง คิดว่าตัวเองฝันไป ตอนนั้นไรท์ทั้งรู้สึกดีใจและก็ตื้นตันใจมาก เพราะโครงการนี้ถือเป็นก้าวแรกที่สำคัญสำหรับไรท์มากและถือเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าตัวไรท์เองก็ทำได้เช่นกันค่ะ
ธัญญ่า : เป็นก้าวแรกที่สำคัญและดีต่อใจจริงๆ ค่ะ นอกจากจะเป็นเรื่องที่น่าจดจำแล้ว มีเรื่องที่ประทับใจมากๆ อยากจะแชร์กันบ้างมั้ยคะ?
เหมยหงเซียน : ความทรงจำที่ประทับใจของไรท์ คือตอนที่ไรท์กับแฟนได้ไปรับน้องแมวมาเลี้ยงที่ Catster ค่ะ จริงๆ แล้วไรท์เป็นคนแพ้ขนแมว คุณพ่อของไรท์ก็แพ้ขนแมวเหมือนกัน แต่ไรท์ชอบแมวมาก ฝันอยากจะเลี้ยงจริงๆ จังๆ สักครั้ง แล้วตอนนั้นก็เห็นเพจCatster ที่ช่วยหาบ้านให้น้องแมวพอดี ก็เลยตัดสินใจกับแฟนว่าจะลองไปดูและก็ได้น้องลายสลิด ตัวผู้ อายุ 4 เดือนมาค่ะ ความประทับใจแรกของไรท์คือน้องโชว์เขี้ยวขาววับต้อนรับไรท์ ยังไม่ทันเดินถึงตัวน้องก็ขู่ซะแล้วค่ะ แต่ตอนนั้นที่น้องขู่เพราะว่าเขากลัว เขาเพิ่งมา เป็นน้องใหม่เลยอาจจะยังไม่ชิน สุดท้ายก็ค่อยๆ ปรับความเข้าใจกับน้องจนรับน้องมาเลี้ยงในที่สุด ตอนอยู่ที่ร้านน้องยังดูกังวล ยังดูตื่นๆ แต่พอขึ้นรถเขาก็ดูสงบลง มีครางในลำคอ อ้อนไรท์กับแฟนไรท์ใหญ่เลย เขาดูดีใจมากเหมือนเขารู้ว่าเขาได้บ้านใหม่แล้ว ตอนนั้นไรท์รู้สึกดีมากเลยค่ะ เขาเป็นแมวที่น่ารักและซนมากกกกกก ไม่นานหลังจากนั้นไรท์ก็ตัดสินใจรับลูกแมว ตัวเมียมาเลี้ยงด้วยอีกตัว จนตอนนี้ทั้งคู่กลายเป็นคู่ซี้คู่ซนและแฮปปี้มาก จนบางครั้งไรท์ยังอิจฉาและอยากเกิดเป็นแมวเลยค่ะ
ธัญญ่า : งู้ยยย ฟังแล้วอยากจะเป็นน้องแมวของไรท์ด้วยเลยค่ะ มาที่คำถามกันดีกว่า ก่อนจะอยากเป็นแมวไปมากกว่านี้ (ฮ่าาา) นอกจากเหมียวๆ แล้วอยากจะบอกอะไรถึงนักอ่านบ้างคะ
เหมยหงเซียน : สุดท้ายก็ขอฝากเรื่อง ร้านสุราลืมเลือน ณ แดนวิญญาณ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจกันด้วยนะคะ มาร่วมลุ้นไปกับ ‘หงเหมยฮวา’ และ ‘เสวี่ยไป๋’ และเหล่าวิญญาณทั้งหลายด้วยนะคะ
‘ไม่ว่าจะลืมเลือนหรือไม่ลืมเลือน สุดท้ายแล้วความทรงจำที่ผ่านมาก็เป็นเพียงอดีต
ไม่อาจย้อนกลับไปได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะเลือกทางใด สุดท้ายทุกคนก็ล้วนต้องก้าวต่อไปข้างหน้า
มิอาจจมปลักอยู่กับอดีตได้ไปตลอด’
ธัญญ่า : คมลึกบาดใจกันไปเลย สุดท้ายแล้วแปะช่องทางติดต่อไว้พูดคุยกับนักอ่านกันหน่อยค่า
เหมยหงเซียน : ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและทุกกำลังใจค่ะ ขอฝากเพจ เหมยหงเซียน / AkamineK. ไว้ติดตามนิยายเรื่อง ร้านสุราลืมเลือน ณ แดนวิญญาณ และนิยายเรื่องใหม่ในอนาคตค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ จากเหมยหงเซียน
น้ำตาแชร์อยากจะไหล แฮ่! แค่คนแรกก็รู้สึกได้ถึงกำลังใจแบบเต็มๆ คนต่อไปที่ธัญญ่าจะแนะนำก็คือผู้คว้ารางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 1 จากเรื่อง ทางแยก (แยกทาง) รัก!
ธัญญ่า : สวัสดีเจ้า~ ธัญญ่าคนงามมาแล้วเน้อ
มนารมณ์: สวัสดีเจ้า 🙏สองมือประนมก้มลงย่อไหว้สไตล์ต๊ะต่อนยอนตามแบบฉบับสาวเหนือ ‘มิ้นท์ มนารมณ์’ รองชนะเลิศอันดับที่ 1 โครงการธัญล่าฝันซีซั่น 3 ค่ะ
ธัญญ่า : เป็นชื่อที่เพราะมากๆ เลยค่า ว่าแต่...รู้จักธัญล่าฝัน ซีซั่น 3 ได้จะใดเจ้า?
มนารมณ์ : มิ้นท์เห็นโพสต์จากเพจ tunwalai.com และเพจ Satapornbooks สถาพรบุ๊คส์ ค่ะ สารภาพตามตรงว่าเพิ่งรู้ว่าปีนี้ซีซั่น 3 แล้ว (บ้านอยู่ไกล ข้อมูลอาจจะล่าช้ากว่าชาวบ้านหน่อยค่าา 😭) รู้แล้วรีบเข้าGoogle ค้นหาข้อมูลย้อนหลังเลยค่ะ เป็นแคมเปญที่น่าสนใจมาก ถ้ารู้เร็วกว่านี้คงส่งตั้งแต่ปีก่อนๆ แล้ว
ธัญญ่า : ว้าว เข้าร่วมปีแรกก็คว้ารางวัลมาได้อย่างสวยงาม นิยายเรื่องนี้ที่ส่งเข้าประกวดเป็นนิยายเรื่องแรกด้วยหรือเปล่าคะ?
มนารมณ์ : มิ้นท์ไม่รู้จะตอบยังไง จะว่า 'ใช่' ก็ใช่ จะว่า 'ไม่ใช่' ก็ไม่เชิง ขออนุญาตเล่าย้อนก่อนว่ามิ้นท์ชอบการอ่านและแต่งนิยายมาตั้งแต่สมัยวัยรุ่น (ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แต่ไม่ยอมแก่ แฮร่!) ดังนั้นนิยายที่เคยขีดๆ เขียนๆ ก่อนหน้านี้จะเป็นแนววัยรุ่นจ๋า มัธยมใสๆ อะไรประมาณนั้น แต่ ทางแยก (แยกทาง) รัก เป็นนิยายเรื่องแรกที่โตขึ้นตามวัยของมิ้นท์ ซึ่งมิ้นท์ดีใจมากที่ได้แสดงผลงานชิ้นนี้ผ่านแคมเปญธัญล่าฝันปีนี้ ❤️
ธัญญ่า : เป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษไปเลยค่ะ แล้วอย่างตอนประกาศผลแต่ละครั้ง คงรู้สึกตื่นเต้นไม่ต่างจากธัญญ่าแน่ๆ เลย
มนารมณ์ : ตื่นเต้นแน่นอนค่ะ 😆😆โดยเฉพาะรอบแรกกับรอบ10 เรื่องสุดท้าย ใกล้ 18.00 น. ทีไรหัวใจจะเต้นเร็วเป็นพิเศษ วางมือถือไว้ห่างตัว พอมือถือสั่นแจ้งเตือน email เข้าถึงรีบคว้ามาดู ภาวนาในใจว่าขอให้มีคำว่า 'ผ่าน' ฮ่าๆๆ จากนั้นรีบไปรายงานตัวที่เพจ tunwalai.com อย่างรวดเร็วประหนึ่งกลัวถูกตัดสิทธิ์ แงงง ส่วนรอบตัดสิน ไม่ต้องพูดถึงเลย น้ำตาซึมจริงๆ นะ มีพยานบุคคล 😂ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะตามฝันมาถึงขั้นนี้ได้ต้องขอบคุณธัญวลัยสำนักพิมพ์สถาพรบุ๊คส์และนักอ่านมากๆ ค่ะที่เมตตา
ธัญญ่า : ได้ฟังแบบนี้แล้ว รู้สึกตื้นตันและประทับใจมากๆ เลยค่ะ นอกจากรางวัลนี้มีความประทับใจไหนที่อยากจะแชร์ หรือเล่าสู่กันฟังมั้ยคะ?
มนารมณ์ : ด้วยความที่อายุไม่น้อยแล้ว 🤭ชีวิตผ่านอะไรมาค่อนข้างมากความทรงจำดีร้ายมีเยอะพอๆกันแต่ความทรงจำที่ประทับใจคงเป็น'ความสำเร็จ' ในแต่ละช่วงเวลาของชีวิตค่ะ ไม่ว่าจะเป็นตอนสอบเข้าเรียนต่อมัธยมศึกษาของโรงเรียนประจำจังหวัดได้ สอบตรงเข้ามหาวิทยาลัยได้ เรียนจบระดับอุดมศึกษา และได้รับรางวัลจากการประกวดครั้งนี้ นับเป็นความทรงจำที่ประทับใจทั้งหมด เพราะในทุกๆ ก้าวของความพยายามสู่ความสำเร็จ มิ้นท์ไม่โดดเดี่ยว มีทีมสนับสนุนอยู่เคียงข้างเสมอ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อนๆ รวมทั้งคนที่ปรารถนาดีกับมิ้นท์ ถึงจะเป็นเพียงกลุ่มเล็กๆ แต่มิ้นท์รักและอยากขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติเป็นคนในความทรงจำผู้หญิงคนนี้จริง ๆ 🙏
ธัญญ่า : อั๊ยยยย นี่สินะ กำลังใจที่สำคัญที่สุด ธัญญ่าว่า...อีกหนึ่งกำลังใจที่สำคัญ คงไม่พ้นเหล่านักอ่าน และคนที่กำลังจะเริ่มอ่านนิยายเรื่องนี้ อยากฝากอะไรถึงพวกเขาทุกคนบ้างคะ
มนารมณ์ : ขอบคุณมากๆ นะคะที่ติดตามและเอาใจช่วย ทางแยก (แยกทาง) รัก มิ้นท์ดีใจที่ได้เห็นยอดถูกใจ ยอดเข้าชม และรักทุกความคิดเห็นค่ะ เป็นยาชูกำลัง (ใจ) ชั้นยอดให้นัก (อยาก) เขียนอย่างมนารมณ์ สำหรับคนที่ยังไม่รู้จักมนารมณ์ก็อยากให้ลองเข้ามาอ่านนิยายก่อน มีอะไรอยากแนะนำติชมพิมพ์มาได้เต็มที่ค่ะ มิ้นท์เป็นคนไม่ค่อยเต็มบาท เอ๊ย! เป็นน้ำไม่เต็มแก้ว จะพยายามปรับปรุง แก้ไข พัฒนาตัวเองเสมอ เพราะใช้คตินี้ดำเนินชีวิตมาตลอด 🙂 ฝากติดตามมนารมณ์ไปนานๆ นะคะไม่ค่อยมีเวลาว่างมากนักแต่รักและสัญญาจะขยันปั่นนิยายให้ทุกคนอ่านแน่นอน
ธัญญ่า : ธัญญ่าขออนุญาตซับน้ำตาสักครู่นะคะ ฮึบบบ แล้วถ้าอยากพูดคุยกับไรท์ มีช่องทางการติดต่อทางไหนบ้างคะ?
มนารมณ์ : ขอพื้นที่ขายของหน่อยละกันค่ะ เพจ ม น า ร ม ณ์ เองงับ อย่าปล่อยให้มิ้นท์เหงา เข้าไปพูดคุยกันได้ ขอบคุณคร้าบ 🙏
ธัญญ่ารู้สึกว่าได้รับฮีลลิ่งก้อนโตมากๆ แต่เท่านี้ยังไม่พอ! เพราะยังมีอีกคนที่ต้องได้รู้จักแล้วจะรักเธอหมดใจ กับเธอ...ผู้คว้ารางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 2 จากเรื่อง Diamond in the rough วชิรอาญา
Tea pinky : สวัสดีค่า Tea pinky นักเขียน Diamond in the rough วชิรอาญา นะคะ
ธัญญ่า : สวัสดีค่า พรหมลิขิตหรือด้ายเส้นไหนที่ทำให้เราได้มาพบกันหรือคะ?
Tea pinky : ความจริงเรารู้จักแคมเปญนี้ผ่านเว็บ contest war ประมาณ 10 วันก่อนหมดเขต ตัดสินใจยากมาก ๆ เลยว่าจะแข่งดีมั้ย เพราะเรามีพล็อตที่อยากแต่ง แต่พล็อตของเรามันใหญ่นิดนึง ถ้าแต่งจริงก็ยาวหน่อย ลองวางโครงนั่นนี่ก็ประมาณ 20 ตอนและต้องส่ง 50% แรกแปลว่าเราต้องส่ง 10 ตอนเลยนะ เยอะมากสำหรับเราที่ไม่ได้แต่งนิยายบรรยายมาสักพักใหญ่ แต่สุดท้ายก็ฟิตสู้แต่ง 10 ตอนแรกส่งทันจนได้ค่ะ 55555
ธัญญ่า : โอ้โห! 10 วันกับเนื้อหา 10 ตอนนี่นับว่าเป็นงานโหดหินมากๆ เลยนะคะ อยากรู้เลยค่ะว่าเขียนนิยายมานานรึยัง
Tea pinky : เราแต่งนิยายมา 4 ปีได้แล้วแหละ แต่งๆ เลิกๆ เป็นช่วงๆ ไป แต่เรื่องวชิรอาญาเป็นเรื่องแรกเลยที่ลงในธัญวลัยแล้วก็เป็นเรื่องแรกในนามปากกา Tea pinky ด้วย เป็นการกลับมาแต่งนิยายบรรยายที่เป็นเรื่องยาวอย่างเต็มตัวอีกครั้งในรอบ 4 ปีเลยค่ะเพราะที่ผ่านมา 2 - 3 ปี แต่งนิยายแชทกับบรรยายสั้นๆ เป็นการเริ่มต้นนามปากกาใหม่ล่าสุดที่ดีมากเลย
ธัญญ่า : เป็นการเริ่มต้นที่เลิศสุดๆ ไปเลยค่า แล้วการกลับมาครั้งนี้คาดหวังกับผลการประกวดไว้แค่ไหนหรือคะ?
Tea pinky : ในรอบแรกเราก็หวังไว้ 50 - 50 นะ แต่ก็คงทำความเข้าใจได้ถ้าไม่ผ่านเพราะเราใช้เวลาแต่งสั้นมาก ไม่มีเวลาตรวจทานด้วยซ้ำ แต่เสร็จในเวลาฉิวเฉียดเที่ยงคืนเลย พอประกาศว่าเราผ่านรอบแรกเลยดีใจมากแล้วก็พยายามแต่งครึ่งหลังให้ดีที่สุดด้วยเวลาที่มากขึ้น ประกาศผลรอบต่อมาก็ดีใจมากๆ เข้ารอบ 10 คนก็ถือว่าคุ้มแล้ว แต่ครั้งนี้ได้รองชนะเลิศอันดับ 2 มาครอง ครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะที่ได้รางวัลจากการเขียนนิยาย มีความสุขมาก มันทำให้เราอยากกลับมาแต่งนิยายบรรยายยาวๆ อีกครั้งเลย
ธัญญ่า : ได้ยินแบบนี้แล้วรู้สึกได้รับพลังแบบเพาเวอร์ฟูลมากๆ เลยค่ะ สิ่งนี้คงจะเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ประทับใจไม่รู้ลืมเลยนะคะ
Tea pinky : ความทรงจำที่ประทับใจในชีวิตคงจะเป็นตอนได้อ่านคอมเม้นต์ดีๆ ในหน้านิยายของตัวเองค่ะ พอเห็นรีแอ็กชันของคนอ่านแล้วก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้น เวลาที่มีคนชื่นชอบผลงานของเราแล้วเราอยากจะแต่งนิยายไปเรื่อยๆ มันทำให้เรารู้ว่ายังมีคนอ่านที่ชอบสไตล์การแต่งหรือแนวที่เราชอบแต่งอยู่
ธัญญ่า : กำลังใจจากนักอ่านเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับนักเขียนแบบเราๆ จริงๆ นั่นแหละเนาะ แล้วมีอะไรอยากแชร์ถึงกำลังใจสำคัญบ้างมั้ยคะ?
Tea pinky : ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะที่ติดตามผลงานของเรา ให้กำลังใจเรา แล้วก็ชื่นชอบงานของเรา ทุกคนทำให้เรามีกำลังและหายเหนื่อยไปได้เยอะมากๆ เลย ส่วนคนที่กำลังลังเล จะอ่านวชิรอาญาดีมั้ย ลองแวะมาอ่านกันได้ที่ธัญวลัยเลยค่ะ คุณจะได้เจอกับจักรวาลมาเฟียที่ผสมความแอ็กชั่น แฟนตาซีนิดๆ โรแมนติกและครอบครัวเข้าไปแน่นอน ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานวชิรอาญาด้วยนะคะ ขอบคุณค่าาา
ยิ่งรู้จักยิ่งรักพวกเขามากขึ้นจริงๆ และอีกรางวัลที่ขาดไม่ได้ ขวัญใจมหาชนคนอ่าน ได้แก่ รางวัล Popular Vote! ที่ตกเป็นของเรื่อง เกล็ดมณี
ธัญญ่า : สวัสดีค่า เจ้าของขวัญใจนักอ่าน รางวัล Popular vote คนนี้ เป็นใคร มาจากไหน แนะนำตัวกันหน่อยค่า
พงพี : สวัสดีครับ ‘พงพี’ นะครับ พงพีเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่ทำงานใกล้บ้าน และมีความฝันอยากเป็นนักเขียนมาโดยตลอด จวบจนตอนนี้ ที่ยังดำรงตำแหน่งนัก (อยาก) เขียน เพราะตอนเด็กๆ ผมอ่านหนังสือนิยายค่อนข้างมาก เลยมีความฝันว่าอยากเห็นผลงานของตนเองโลดแล่นอยู่บนชั้นหนังสือในร้านหนังสือ เลยตัดสินใจลงมือทำสักที ด้วยการเข้าร่วมโครงการนั้น โครงการนี้ แต่ก็ไม่ค่อยได้รับคัดเลือกเท่าไหร่นัก ท้อบ้าง น้อยใจบ้าง แต่ก็ยังไม่หยุดความฝัน จนได้ลงมือทำอีกครั้งอย่างสุดพลังในโครงการธัญล่าฝัน ซีซั่น 3 นี่ละครับ ส่วนเรื่องอายุ มันก็เป็นเพียงตัวเลขเนอะ ฮาๆ แต่บอกก็ได้ ปีนี้ผมก็ 27 ปีแล้วครับ สถานภาพโสด และทำงานประจำที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเขตต่างอำเภอครับ พอมีเวลาว่าง ถ้าไม่อ่านหนังสือนิยาย ก็ลงมือเขียนนี่แหละครับ
ธัญญ่า : งู้ยยยย หนุ่มโสดแหละค่ะทุกคนนน ธัญญ่าจองตำแหน่งแฟนคลับเบอร์ 1 ก่อนนะคะ เอ้ย! แล้วหนุ่มโสดคนนี้รังสรรค์ผลงานดีๆ ให้ทุกคนได้ยลโฉม ผ่านธัญล่าฝัน ซีซั่น 3 ได้ยังไงกันคะ?
พงพี : ฮาๆ ถ้าจะเล่าก็เหมือนแกงตัวเองยังไงก็ไม่รู้ครับ แต่พงพีใจดี จะเล่าให้ฟังก็ได้ พอดีผมกับพี่ที่รู้จักกันท่านหนึ่ง ต่างก็เป็นนัก (อยาก) เขียน เหมือนกัน ก็เลยพยายามชวนกันเขียนงาน บวกกับพยายามดูโครงการที่เกี่ยวกับการเขียนนิยาย ว่าสามารถเข้าร่วมโครงการไหนได้บ้าง? จนกระทั่งพี่สาวคนนั้น เจอโครงการธัญล่าฝันเข้า ก็เลยส่งมาให้ผมลองเข้าร่วมดู ซึ่งมีระยะเวลาเพียง 3 สัปดาห์เท่านั้น ตอนแรกผมก็อิดออด คิดว่าจะไม่เข้าร่วม เพราะกลัวว่าจะทำตามข้อกำหนดไม่ทัน แต่สุดท้ายก็บอกตัวเองว่า ‘เอาวะ!! ลองสักตั้ง’ จึงได้เข้าร่วมโครงการครับ
ธัญญ่า : โอ้โห~ เป็นการลองที่คุ้มค่าเวอร์ๆ เลยค่า แล้วนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกด้วยรึเปล่าคะ
พงพี: จะว่าเป็นนิยายเรื่องแรกหรือเปล่า ก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากนะครับ ฮาๆ อะ!! พูดเรื่องนี้จะหาว่าแกงอีกหม้อก็ได้ เอาเป็นว่าถือว่าเป็นนิยายเรื่องแรกที่เขียนจบดีกว่านะครับ เพราะผมเอง มีพล็อตที่อยากเขียนอยู่บ้าง ก็เลยลงมือเขียน แต่...ก็เขียนไม่จบสักเรื่องเลยครับ ก็เลยถือว่า นิยายเรื่อง ‘เกล็ดมณี’ เป็นนิยายเรื่องแรก ซึ่งผมต้องขอออกตัวก่อน ว่าเดิมทีแล้ว พล็อตที่ผมร่าง และจะส่งเข้าร่วมโครงการไม่ใช่นิยายเรื่องนี้นะครับ แต่เป็นนิยายแนวทะเลทราย ชื่อ ‘นิลธาร’ พร้อมกับเขียนไปแล้วได้ 3 บท แต่ในคืนหนึ่งขณะที่เริ่มเขียน ผมดันฝันเห็นนกยักษ์สีดำ โฉบดอกบัวสีทองคำขึ้นไปหนึ่งหอบ เมื่อตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่าต้องเอาเรื่องเมื่อคืนมาเขียน ผมเลยตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องที่จะส่ง เป็น ‘เกล็ดมณี’ แทน ซึ่งเหลือระยะเวลาเพียง 2 สัปดาห์เท่านั้น ซึ่งปั่นงานแบบอ่านแค่รอบเดียวแล้วส่งเลย
ธัญญ่า : มีเรื่องให้ว้าวตลอดเลยค่ะคนนี้ เพียงสองสัปดาห์เท่านั้น ความรู้สึกหลังจากส่งต้นฉบับมาให้ทางทีมงานแล้ว คงจะตุ๊มๆ ต่อมๆ น่าดูเลยนะคะ
พงพี : ยอมรับตรงนี้เลยครับ ว่าคิดว่าไม่น่าจะผ่านรอบแรก ฮาๆ เพราะตอนส่งไม่ได้ดูคำถูกคำผิดเลย ก็เลยรู้สึกว่าไม่กล้าหวัง แต่พอประกาศรอบแรกมาปุ๊บ โอ้ว!! ผมนี่กระโดดสุดตัวเลย งานรอบสองเลยได้มีเวลาอ่านและแก้ไขคำผิดมากขึ้น (แต่ก็ยังคงมีอยู่ ฮาๆ) พอประกาศรอบ 20 ผลงาน ผมก็แอบลุ้นอยู่มาก เพราะหนึ่งในนักเขียนที่ผ่านเข้ารอบ เป็นนักเขียนที่ผมตามอ่านผลงานอยู่ก่อนจะเข้าร่วมโครงการอีก ผมเลยแอบหวั่นว่าจะเข้ารอบต่อไปหรือเปล่า แต่พอประกาศผลมาว่าเข้ารอบ 20 ผลงาน อะ!! สายมูมาเต็มเลยครับ ยกมือขึ้นท่วมหัว ภาวนาขอให้เข้ารอบต่อไปตอนนั้นเลย แล้วผมก็เข้ารอบ 10 ผลงาน บอกเลยว่าลุ้นจนเกร็งว่าจะได้รางวัลหรือเปล่า พอสุดท้ายได้รางวัล popular vote ก็ขอขอบคุณทุกการกดถูกใจนิยายเรื่องนี้ด้วยครับ
ธัญญ่า : คิดภาพตามออกเป็นฉากๆ เลยค่ะ ช่างเป็นโมเมนต์ที่ไม่อยากลืมเลยจริงๆ มีโมเมนต์ไหนที่อยากจะแชร์ให้ธัญญ่าและเพื่อน ๆ อีกบ้างคะ
พงพี : โห!! ไม่รู้จะเล่ายังไงดี เอาเป็นว่า ผมจะขอเล่า ‘ความทรงจำ’ ที่ผมเลือกนำมาเขียนนิยายเรื่องนี้ดีกว่านะครับ เป็นความทรงจำที่ทำให้ผมยิ้มได้อยู่จนถึงปัจจุบันนี้ เพราะมันเป็นความทรงจำที่เมื่อเรารู้สึกรักใครสักคน แต่ไม่สามารถเคียงคู่กันได้ มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ยากจะพูดออกมา จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังคงมีความรู้สึกรักคนคนนั้นอยู่ ซึ่งคำพูดที่เขามักพูดกับผมเสมอ ก็คือ จะไม่พูดคำว่า ‘เลิกกัน’ หากยังไม่หมดรักจริงๆ จนสุดท้ายก่อนการบอกลา เขาก็พูดกับผมแค่ว่า ‘ไม่ไปต่อ’ ผมก็ยังไม่ได้ยินคำว่าเลิกจากปากของคนคนนั้นเลย มันจึงทำให้ผมรู้สึกว่า เรารู้ว่าเขารัก แต่ไม่อาจเคียงคู่กันได้ มันควรต้องมีทางออกที่ดีสักทาง จึงเลือกเขียนเป็นบทของครุฑกับนาคี ที่ถึงแม้จะรักกันเพียงใด แต่ด้วยต่างเผ่าพันธุ์ที่ไม่อาจบรรจบกัน เหมือนฟ้ากับน้ำ ก็ไม่อาจสมหวังกันได้ง่ายๆ แต่ถ้าหากพูดถึงความทรงจำที่ประทับใจจากชีวิตจริงที่พบ แล้วนำไปสอดแทรกในเนื้อหา ก็เห็นจะเป็นการบอกรักของตัวละครในภพมนุษย์ครับ เพราะเราทั้งสองต่างอยู่กันคนละที่ แถมมีเวลาให้กันน้อย คำพูดที่ผมมักพูดเสมอก็คือ
“เราจะมีเวลาให้กันแค่ห้านาทีผมก็รัก หรือจะมีเวลาให้กันถึงยี่สิบสี่ชั่วโมง
ผมก็ยังรักเหมือนเดิมครับ”
ก็เลยขอสอดแทรกความทรงจำดีๆ นี้เข้าไปในเนื้อหาด้วย
ธัญญ่า : มันเป็นอะไรที่ดีต่อใจที่สุดเลยเว้ยแก~ ธัญญ่าก็หวังว่าจะเจอคนที่พูดคำๆ นี้กับธัญญ่าบ้างเหมือนกันนะคะ กระซิกๆ สุดท้ายละ อยากบอกอะไรถึงทุกคนที่กำลังติดตาม รวมถึงคนใหม่ๆ ที่จะมาอ่านนิยายของเราบ้างคะ
พงพี : อยากขอบคุณทุกคนเลยนะครับ ที่ตามอ่านผลงานของนัก (อยาก) เขียนคนนี้ ซึ่ง ‘พงพี’ ถือเป็นนักเขียนหน้าใหม่คนหนึ่ง หากมีความผิดพลาดประการใด ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ก่อนเลย แต่สัญญาครับ ว่าผมจะไม่หยุดฝัน ตราบใดที่ยังไม่เห็นผลงานของตนเองได้โลดแล่นบนชั้นหนังสือ ในร้านหนังสือสักแห่ง จะยังคงทำฝันต่อไป และหลังจากนี้ก็จะรื้อพล็อตเก่าๆ แล้วนำพาตัวละครตัวอื่นๆ มาพบปะกับนักอ่านที่น่ารักทุกท่านครับ อย่างไรก็ตาม ฝากผลงานของ ‘พงพี’ และตัวละครตัวอื่นๆ ที่พร้อมจะออกมาโลดแล่น และรอทุกท่านพาพวกเขาไปให้ถึงฝั่งฝันด้วยนะครับ อ้อ!! และที่ขาดไม่ได้เลย ต้องขอบคุณทางทีมงานธัญวลัย และ สถาพรบุ๊คด้วยนะครับ ที่จัดโครงการดีๆ แบบนี้ขึ้นมา เพราะหากไม่มีทางทีมงานที่น่ารัก ‘พงพี’ อาจจะยังคงเป็นนัก (อยาก) เขียน ต่อไปแน่ๆ ฮาๆ
งื้ออออ~ อ่านแล้วรู้สึกได้รับกำลังใจแบบอินฟินิตี้ไปเลย! สุดท้ายนี้ รักใครชอบใครก็จีบ เอ้ย! เป็นกำลังในการซัพพอร์ตนักเขียนที่เรารักทุกๆ คนด้วยน้า เพราะ นักอ่านคือกำลังใจที่สำคัญของนักเขียน ผลงานดีๆ เกิดขึ้นได้จากกำลังใจที่ดีจ้า
ส่วนใครที่พลาดการประกวดของซีซั่นนี้ไปแล้ว หรือไม่ผ่านเข้ารอบสุดท้ายไม่ต้องเสียใจไปน้า ธัญญ่าเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆ ในการสู้ต่อไป ทาเคชิ! เอ้ย ธัญญ่าเชื่อว่าทุกคนสามารถไปถึงเป้าหมายที่วางไว้ได้อย่างสวยงามแน่นอน อย่าลืมกดติดตามเพจ tunwalai.com ไว้เพื่อไม่ให้พลาดทุกกิจกรรมดีๆ กันได้นะจ๊ะ แล้วเราจะกลับมาพบกันใหม่ ปิ๊งๆ
ท้ายที่สุดถึงบรรดาสุดที่รัก อยากให้เธอลองอ่าน แล้วเธอจะตกหลุมรักพวกเขาแบบไม่รู้ตัว~
ร้านสุราลืมเลือน ณ แดนวิญญาณ โดย เหมยหงเซียน
Diamond in the rough วชิรอาญา โดย Tea Pinky
ทางแยก (แยกทาง) รัก โดย มนารมณ์
เกล็ดมณี โดย พงพี
แชร์เลย
3.2kอ่านประกาศ 2021-02-15T07:19:06.9430000+00:00ลงประกาศ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น